Hij torent in zowat elk dorp boven de mensen uit, glanst in de zon, wijst vanwaar de wind waait. De windhaan is een taai beestje: weer en wind deren hem niet. Vaak is hij meer dan honderd jaar oud en altijd een vaste waarde in de gemeenschap, symbool voor een nieuwe dag met nieuwe kansen om goed te maken wat fout ging.
De windhaan wordt gekoesterd. Als hij niet meer schittert, krijgt hij een nieuw laagje bladgoud. Als hij verkruimelt, wordt hij opgekalefaterd. En als hij van zijn sokkel tuimelt, wordt hij weer in ere hersteld. Sommige hanen zijn al sinds de 18de eeuw trouw op post en hebben de tand des tijds doorstaan. Restauratiewerken zijn hachelijke ondernemingen. In Malderen werd een gigantische kraan ingezet om de torenhaan, die losgekomen was, naar beneden te halen. Met zijn 80 kilo vormde hij een dode…