Levenswerk van Martin Van Goethem verhuist naar museum in Lourdes
- Alles begon met collectie van enkele bedevaartsspeldjes
- Bekende zakenman kocht verzameling op
- Na Pasen worden eerste items uitgestald
Martin Van Goethem (64) was zeventien toen hij, samen met zijn moeder, voor het eerst naar Lourdes reisde. Drie jaar later, in 1979, verbleef de inwoner van Hamme opnieuw in het Franse bedevaartsoord.
„Ik ontmoette er een man uit het West-Vlaamse Wervik die gepassioneerd was door het bedevaartsoord”, vertelt Martin. „Via hem kreeg ik ‘de Lourdes-microbe’ te pakken. Wat begon met de aankoop van enkele bedevaartsspeldjes groeide al gauw uit tot een heuse collectie. Ik verzamelde uiteindelijk meer dan vijfduizend speldjes.”
Talenkennis
Gedurende veertig jaar kocht en ruilde de Hammenaar van alles wat met Lourdes te maken heeft, van prentkaarten en postzegels, over manchetknopen en juwelendoosjes tot wijwatervaatjes, paternosters en beelden van Maria en de heilige Bernadette. Samen met zijn collectie breidde ook zijn talenkennis uit. „In sommige talen volstonden slechts enkele woorden om duidelijk te maken wat ik zocht.”
„Al die jaren hield ik me dagelijks zo’n twee tot drie uur bezig met mijn collectie”, vervolgt Martin Van Goethem. „Geregeld schuimde ik rommelmarkten af en bezocht ik ruilbeurzen. Of ik surfte op het internet, voornamelijk op tweedehandswebsites, op zoek naar items die in mijn collectie nog ontbraken. Gaandeweg stond haast heel ons huis vol, van de zolder tot de garage. Ja, zelfs de woonkamer moest eraan geloven. Aan elk voorwerp hangt een verhaal vast en dat maakt het zo waardevol.”
Toch neemt de verzamelaar na veertig jaar afscheid van zijn uitgebreide collectie. „Voor alles is een tijd”, zegt hij. „Een mens kan niet blijven verzamelen. Toen ik alles begon in te pakken, stond ik er zelf versteld van hoe groot de collectie was. Het duurde echter nog even vooraleer ik een geschikte overnemer
„Ik stond er zelf versteld van hoe groot mijn collectie was”
vond. Het programma van de VRT Iedereen beroemd bracht alles in een stroomversnelling. Ik kreeg diverse aanbiedingen, maar wilde niet dat mijn collectie eender waar terechtkwam. Dankzij de bekende Brusselse zakenman Eddy Van Belle, eigenaar van meerdere musea, waaronder het Brugse Frietmuseum en de musea van Choco-Story, krijgt mijn levenswerk weldra een tweede leven.”
Terug naar de bron
Op enkele Mariabeelden en dubbels van voorwerpen na, heeft Martin zijn hele collectie gratis weggeschonken. Alles verhuist nu naar Lourdes. „Terug naar de bron, waar alles begon”, zegt een gelukkige en fiere Martin. „Daar ben ik werkelijk blij om. Bedoeling is dat alles terechtkomt in een nieuw museum, vlakbij het wassenbeeldenmuseum. Ook het straatnaambord van de Boulevard de la Grotte hoop ik bij de opening van het museum terug te kunnen schenken aan de stad.”
Terug naar Lourdes dus en dat geldt ook voor de Hammenaar zelf. „In april plannen we de eerste items uit te stallen, in een gang op weg naar het museum”, verklapt hij. „Dit om de aandacht van bezoekers te trekken. De rest volgt later. Ik zal dus nog meermaals in Lourdes vertoeven en ook dat bevalt me.”
Ultieme droom
Stilaan tijd voor een nieuwe hobby dus? „Stilzitten is inderdaad niet aan mij besteed”, zegt de zestiger. „Maar vervelen zal ik me niet. In maart staan er heel wat optredens op de agenda, met zowel de lokale harmonie Kunst na Arbeid als De Strooien Hoedjes uit Temse. Op Pinkstermaandag begeleid ik de jaarlijkse parochiale bedevaart naar Scherpenheuvel. Ik blijf met Maria verbonden en zij met mij. Elke ochtend groet ik het beeld in de inkomhal van ons huis en vraag ik haar om steun. Voor alles wat nog komt en waarvan ik nog droom. Veel is dat niet, tenzij ereburger worden van de stad Lourdes? Dat is misschien wel mijn ultieme droom.”