Onderzoeker, directeur van een taleninstituut, leerkracht. Het zijn slechts enkele professionele rollen die Bénédicte Kusendila (45) in het verleden met veel passie vervulde. Tien jaar geleden schoolde ze zich om tot geluidstechnicus. „Ik moest toch springen op dat moment, waarom dan niet naar iets waar ik al sinds ik jong was van droomde? Er zit een houdbaarheidsdatum op het argument dat het niet mag van je mama”, lacht ze.
– Nu treffen we u bij Pax Christi. Hoezo?
Ik werkte een tijd als geluidstechnicus. Na de doodse stilte van de pandemie was het alle hens aan denk, omdat veel collega’s het werkveld achter zich lieten of zelfs uit het leven stapten. Ik klopte veel uren, tot ik me in de Lotto Arena misstapte en viel, met kwetsuren aan mijn rug en ribben tot gevolg. Ik moest veranderen. Wat ook speelde, was de wetenschap dat ik met die job enkel voor mezelf koos. Ook al straalde ik op alle foto’s…