Halverwege een zin over de Kerk neemt de wetenschapsjournalist het over van de zoon en schrijver, om een zwart beestje op een stoel te fotograferen. De app ObsIdentify brengt uitsluitsel, het is een gegroefde lapsnuitkever. „Die had ik nog niet in mijn collectie”, zegt Koen Wauters. Het boek over zijn ouders staat ver van wat hem doorgaans bezighoudt. „Het was een hobbyproject, maar toen ik hun brieven las, wist ik dat er meer in zat.”
– Herkent u in de brieven de ouders die u kent?
Het zijn goedgeschreven brieven, in twee verschillende stijlen, die een heel dichte inkijk bieden in hun manier van denken. Ik herken er dan ook beslist hun persoonlijkheid in. De gedrevenheid van mijn moeder bijvoorbeeld, die onmiskenbaar mijn vader op sleeptouw neemt. Ook klinkt hun stem in de brieven. Mijn moeder schrijft veeleer poëtisch, mijn vader met veel humor. Zijn stijl vergelijkt mijn oudste zoon met die van Tom Lanoye…