Snakken naar het klaslokaal

Arvid De Muynck: „Leerlingen snakken naar dialoog en sociaal contact.” © Klasse

Vorig jaar rond deze tijd droomden scholieren en leerkrachten van een schooljaar dat zich niet uitsluitend achter het beeldscherm zou afspelen. COVID-19 besliste er anders over, want een jaar later zitten we nog steeds in een gelijkaardige situatie, weliswaar met realistische hoop voor volgend schooljaar.
Gelukkig lieten leerkrachten hun leerlingen niet los en maakten ze het verschil voor jongeren die het lastig hadden. Door te luisteren en te vragen hoe het met hen gaat. „Want dat doen we nog te weinig”, zegt psycholoog en hoogleraar psychiatrie Inez Germeys. „Een kwart van de jongeren heeft niemand om bij aan te kloppen als ze in de put zitten. Dan kunnen leraren een belangrijke rol spelen. Zij zien hun leerlingen elke dag. Veel leerkrachten voelen intuïtief hoe belangrijk dat is en zetten daarop in, maar die gesprekken zijn niet voor elke leraar vanzelfsprekend. Toch is het belangrijk dat je leerlingen niet loslaat en de organisaties kent waarnaar je kan doorverwijzen. Als we erin slagen om de verbinding tussen zorg en onderwijs te versterken, kunnen we vaker voorkomen dat jongeren in psychische nood alleen achterblijven.”
Alvast Arvid De Muynck (39) uit Kaprijke heeft die oproep goed begrepen. Hij geeft Nederlands en Engels in de laatste graad aan het college Ten Doorn in Eeklo. Het schooltijdschrift Klasse kroonde hem zopas tot Leraar van het Jaar en looft zijn bijzondere toewijding voor zijn leerlingen en hun mentale welzijn tijdens een buitengewoon schooljaar. Het waren zijn leerlingen die Arvid De Muynck nomineerden, waardoor hij op de longlist van ruim 18.000 potentiële Leraars van het Jaar terechtkwam. Uiteindelijk koos een vakjury van Klasse de laureaat. „Duizenden leerkrachten mogen delen in die onderscheiding”, „Duizenden leerkrachten mogen delen in die onderscheiding” nuanceert De Muynck zijn verdienste. „Ik heb het geluk dat mijn leerlingen mooie woorden lieten optekenen in het kader van de wedstrijd van Klasse.”
Arvid De Muynck liet het voorbije schooljaar het mentale welzijn van zijn leerlingen voorgaan op de leerstof. Dat dat belangrijk is, realiseerde zich hij pas gaandeweg. „Het moment waarop ik dankzij de reacties van ouders begreep hoe lastig jongeren het soms hebben, zal me steeds bijblijven”, zegt hij. „Ik meende dat ik daarvan een idee had, maar in werkelijkheid is het veel minder vanzelfsprekend voor die jongeren om erover te praten dan ik dacht. De dag erop nam ik me voor iedere leerling individueel te vragen hoe het gaat. Daarvoor moest mijn geplande les wijken. Op 23 leerlingen zeiden er slechts twee dat het best wel goed ging. Wellicht hadden die andere leerlingen hun hart niet durven te luchten toen ik het vroeg voor de hele klas. Het toont aan dat nabijheid ook mogelijk is in afstandsonderwijs, maar je moet er meer moeite voor doen.”
Die aanpak konden zijn leerlingen waarderen. „Na zo’n gesprek vroegen velen: ‘En hoe gaat het met u?’”, zegt De Muynck. „Voor mij is dat het bewijs dat ze snakken naar dialoog en sociaal contact. Dag na dag turen naar een scherm en eenrichtingsonderwijs volgen, is een aanpak die op zijn grenzen botst.”
Brengt tijd en energie steken in het welbevinden van de leerlingen de eindtermen dan niet in het gedrang? „Het welbevinden van je leerlingen is deel van je opdracht. Als leraar moet je durven te vragen hoe het gaat. De ene leerling wil praten, de andere wijst dat beleefd af. Maar het helpt als je weet dat iemand bereid is te luisteren. Wie zich niet goed voelt, kan niet presteren. Daar ben ik heilig van overtuigd”, besluit De Muynck.