De mens is gefascineerd door hoogte. Leonardo da Vinci droomde al in de vijftiende eeuw van een vliegtuig. De gebroeders Montgolfier gingen in 1783 voor het eerst de lucht in met een ballon. In 1903 maakten de gebroeders Wright de eerste gedocumenteerde vlucht met een gemotoriseerd vliegtuig. Nog was het niet hoog genoeg. In 1961 ging Joeri Gagarin als eerste mens de ruimte in en acht jaar later zette Neil Armstrong voet op de maan. De voorbije maanden vergaapte de wereld zich aan beelden van de ruimtehelikopter Ingenuity op Mars. Al liggen de maan en Mars strikt genomen niet ‘hoger’, maar veeleer ‘verder’, toch kijken we omhoog om verre planeten en sterren te zien.
Ook wie liever met beide voeten op de grond blijft, zoekt het al eens hoger. Mensen beklimmen voor hun plezier de hoogste bergen en het bovenste appartement in een flatgebouw is vaak het duurste en meest prestigieuze. Op citytrip bezoeken we graag het hoogste gebouw, om er te genieten van een adembenemend zicht over de stad.
Het kan geen toeval zijn dat de mensheid ook het goddelijke in de hoogte zoekt. Volgens de oude Grieken woonden de goden op de berg Olympos, de Vikingen situeerden hun Asgaard op het hoogste niveau van alle werelden. En wij? Ook christenen verwijzen traditioneel naar de hoogte om de hemel te situeren. In de evangelies van Marcus en Lucas lezen we dat Jezus ten hemel werd „opgenomen” en in de Handelingen van de Apostelen staat: „Na deze woorden werd Hij ten aanschouwen van hen omhooggeheven en een wolk onttrok Hem aan hun ogen.”
Nu weten we inmiddels wel dat we dat niet letterlijk mogen nemen, dat de hemel geen plek is die zich fysiek boven ons bevindt. Toch blijft de hoogte een mooi beeld om God en het hiernamaals te situeren, al is het maar bij gebrek aan menselijk bevattingsvermogen. Daarom leest u
Geloven dat de dood niet het einde is, verbindt mensen wereldwijd
vandaag, naar aanleiding van Hemelvaart, een themanummer Omhoog, waarin we de blik naar boven richten en u vertellen wat we daar aanschouwen.
Fascinerend is alvast ons Dossier over de kijk van diverse religies op het hiernamaals. Wist u dat onze orthodoxe medegelovigen een andere visie hebben op de hemel dan de katholieken? Of dat ook joden en moslims een gedetailleerd hemelbeeld hebben? Geloven dat de dood niet het einde is, verbindt mensen wereldwijd.
Mis zeker niet de Klapstoel met Guy Consolmagno, de directeur van de Vaticaanse Sterrenwacht. Die Amerikaanse jezuïet slaat een brug tussen geloof en wetenschap in zijn fascinatie voor de ruimte. Zijn nuchtere wetenschapsziel belet hem niet er een mooie visie op Hemelvaart op na te houden: „Wij moeten vertrouwen in God, jawel, maar op Hemelvaart toont Hij op wonderbaarlijke wijze dat Hij vertrouwt op ons om zijn aanwezigheid in het universum te zijn, om een teken van heiligheid en liefde te zijn. Wat een blijk van liefde is dat toch.”
We graven diep in de christelijke en joodse traditie om u te vertellen over de geestelijke ladder van Johannes Climacus en om het merkwaardige Hooglied uit de Bijbelse wijsheidsliteratuur toe te lichten. Of verkiest u een ontmoeting met een gelovige torenkraanbestuurder? Wanneer u deze Kerk & leven volledig uit hebt, ontdekt u trouwens nog meer artikels over Hemelvaart en het thema Omhoog op www.kerknet.be.
Omhoogkijken, met onze ogen of met ons hart, is een wondermooie gewoonte. Het verruimt onze blik en voedt onze hoop. Het helpt ons te beseffen hoe nietig we zijn, maar tegelijk hoe prachtig en indrukwekkend de schepping is die we zomaar ter beschikking krijgen. Bovenal leert de blik in de hoogte ons erop te vertrouwen dat we nooit alleen zijn.