Duurzame relaties luidde het thema van de eerste Theolympiade, een wedstrijd in het kader van het vak godsdienst. Een van de drie bekroonde werkstukken werd de video van Iebe Cobbaut (15) en Anne Kraft (16), die daartoe maar liefst 183 andere tieners naar hun mening vroegen.
„Onze hobby’s kunnen we nu toch niet beoefenen. Tijd genoeg om te interviewen via Zoom, om de meest interessante stukken te selecteren en om te monteren”, lacht Iebe Cobbaut schouderophalend. Net als Anne Kraft zit hij in het vijfde jaar wiskunde-wetenschappen aan de DvM Humaniora in Aalst. „De Theolympiade trok ons aan omdat het eens iets anders was dan de vele wetenschappelijke wedstrijden. Dit prikkelde onze creativiteit.”
– Jullie vroegen andere tieners onder meer of ze willen trouwen en waarom. Beantwoordden jullie de vragen ook zelf?
Iebe Cobbaut • Ja. Toen besefte ik dat dergelijke vragen stellen veel makkelijker is dan ze te beantwoorden. Ik dacht er grondig over na, maar voorlopig kan ik slechts zeggen dat trouwen me geen must lijkt, maar dat ik er ook niets tegen heb. We vroegen ook of geloof een rol speelt in de visie van jongeren. Zelf bevind ik me op de rand tussen geloof en ongeloof. Mijn ouders zijn katholiek, maar we zijn minder actief dan vroeger. Ik denk dat ik nog gelovig ben, maar op een laag niveau, en het lijkt me belangrijk te blijven onderzoeken waar ik sta.
Anne Kraft • Mij lijkt trouwen enerzijds leuk, anderzijds hecht ik ook belang aan mijn geloof. Ik ben in theorie katholiek, zoals mijn mama, maar ik bezoek elke week een protestantse viering, omdat mijn vader protestant is. Eigenlijk ben ik dus veel bezig met God, maar dat wil niet zeggen dat ik zeker weet welke rol geloof voor mij zal spelen. Een kerkelijk huwelijk lijkt me nu een sterke bevestiging voor een relatie, maar ik denk niet dat ik het onoverkomelijk zou vinden als het anders loopt. Dat mijn ouders nog gelukkig getrouwd zijn, moedigt me wel aan.
– Wat is hun recept voor een duurzame relatie?
Anne Kraft • Ik denk dat je elkaar op vele manieren liefde moet geven en vlot moet kunnen vergeven als er iets misloopt.
Iebe Cobbaut • Je moet blijven proberen elkaar te begrijpen en altijd communiceren, zodat er geen frustratie opbouwt. En ik denk dat af en toe wat qualitytime zonder kinderen ook belangrijk is voor mijn ouders. Hun ritueel is in Oostende naar de sauna te gaan en nadien mosselen te eten, maar dat lukt nu natuurlijk niet.
Anne Kraft • De weken vóór de krokusvakantie kregen we afstandsonderwijs. Ik ben nu de hele tijd thuis. Als koppel hebben mijn ouders nu weinig ruimte, maar ze maken wandelingen met z’n tweeën.
– Jullie interviewden ook Alfons Van Steenwegen, bijna 80 jaar oud. Denken jullie iets te kunnen leren van ouderen?
Anne Kraft • Aanvankelijk dachten we dat het voor jongeren interessant zou zijn leeftijdgenoten
„De vragen stellen bleek veel makkelijker dan ze zelf te beantwoorden”
aan het woord te horen, maar die zitten vooral nog met vragen. Daar wilden we dan ook iemand tegenover plaatsen die het allemaal heeft beleefd.
Iebe Cobbaut • Er is veel veranderd sinds de tachtigers van nu jong waren, maar veel ook niet. Daarom wilden we een gepensioneerde horen, en waarom niet meteen een relatiedeskundige?
– Jullie volgen katholieke godsdienst. Wat zijn de kenmerken van een geslaagde godsdienstles?
Iebe Cobbaut • We hebben het zeker even vaak over ethische vraagstukken en belangrijke maatschappelijke thema’s zoals discriminatie, als over de inhoud van het katholieke geloof. Ik denk dat een goede godsdienstles zoekt naar het evenwicht tussen die aspecten, tussen het exploreren van het eigen geloof en het samenleven, met aandacht voor de kennis van andere levensbeschouwingen. Onwetendheid kan een groot probleem zijn, want het maakt dat mensen soms gewoon niet willen luisteren naar andere visies.
– Jullie hebben het ook over duurzame vriendschap. Staan vriendschapsrelaties onder druk nu ontmoetingen niet vanzelfsprekend zijn?
Anne Kraft • Dat valt mee. Iebe probeer ik bijvoorbeeld geregeld te bellen, ik speel een onlinespelletje met hem of we wandelen samen.
Iebe Cobbaut • Er is wel een risico dat je door de eentonigheid vergeet contact te houden of dat niet meer durft. Op school hebben we bijvoorbeeld een vriendengroep van zeven. Allemaal samen afspreken, kan door corona niet, maar we moeten wel het initiatief blijven nemen om iets te laten horen. Het lukt ons, maar tegelijk mis ik het sociale contact enorm. Je kunt vriendschappen onderhouden, maar geen nieuwe mensen leren kennen. Er zijn geen fuiven waarop je ongedwongen vrienden van vrienden ontmoet en online vriendschap sluiten is helaas nogal moeilijk.
– Begrijpen jullie de jongeren die op sociale media alarm slaan omdat ze de isolatie niet meer zien zitten?
Iebe Cobbaut • Zo sterk ervaar ik het zelf niet. Wij kunnen binnenkort gelukkig weer naar school. Ik denk echter wel dat veel jongeren niet durven te zeggen hoe diep ze zitten en dat die stemmen die zich wel laten horen daarom belangrijk zijn.