Jona De Weerdt uit Opvelp ontvangt initiatiesacramenten in de paaswake
Vijftien is hij, draagt trots een kruisje om de hals en de tekst op zijn armband stelt onomwonden Jesus, I trust in You, Jezus ik vertrouw op U. In de veertigdagentijd laat hij snoep en koekjes bewust links liggen en zelfs zijn smartphone schreeuwt al sinds Aswoensdag om meer aandacht. Jona De Weerdt uit Opvelp bereidt zich in ‘een tijd van minder’ voor op ‘een tijd van meer’, want straks in de paasnacht ontvangt hij in de Sint-Michielskerk in Leuven de drie initiatiesacramenten: doopsel, eerste communie en vormsel.
De ouders van Jona De Weerdt kozen er bewust voor om hun kinderen niet te laten dopen als baby. „We wilden die spiritualiteit niet invullen voor Jona en zijn zus. Die keuzevrijheid wilden we hen later zelf geven”, zegt Lisa Boelaert, moeder van Jona. „Toch is zingeving ons niet vreemd, weliswaar niet vanuit een gelovig standpunt.”
„Mijn belangstelling voor het christendom werd gewekt door series via de streamingdienst Netflix”, lacht Jona De Weerdt, die Grieks-Latijn studeert aan het Heilig Hartinstituut in Heverlee. „Door die tv-series, maar ook door de lessen godsdienst, raakte ik geboeid door Jezus Christus. Wie is die man en wat zegt Hij ons? Ik ben veel beginnen lezen over Hem, maar de spreekwoordelijke vonk sloeg pas over tijdens een vakantie in Frankrijk. Toen we het bedevaartsoord Rocamadour in het Centraal-Massief bezochten en de steile kruisweg beklommen, gebeurde iets vreemds. Op die rots voelde ik me werkelijk supermachtig, maar terzelfder tijd ook klein naast dat grote kruis. Ik werd er stil van, emotioneel zelfs, en wilde onmiddellijk een kruisje kopen om dat op mijn wandelstok te bevestigen. Mijn moeder merkte dat iets me had
„Mijn belangstelling voor het christendom werd gewekt door Netflixseries”
getroffen en polste naar mijn belangstelling om gedoopt te worden. Die beslissing kwam er pas na een lang gesprek met mijn vriend Robrecht, de zoon van Jan Abts, meewerkend diaken in de pastorale zone Emmaüs Bierbeek. Jan begeleidt me overigens op mijn geloofsweg.”
„Jona is vrijzinnig opgevoed, maar nu hij die keuze heeft gemaakt, steunen we hem voluit”, vult zijn moeder aan. „Hij doet dat op een eerlijke en kritische manier. Hij weet dat we in de buurt zijn, we zijn compagnons de route, maar sturen hem niet. We hadden geen geloofsweg voor hem uitgestippeld, maar merken wel dat dat pad oké is. Zijn mildheid is toegenomen en hij stelt zich ook meer dienstbaar op. Het is zijn weg, maar het komt goed. We waren alvast onder de indruk van de catechese van mgr. Koen Vanhoutte, begin maart in Mechelen. Boeiend en volstrekt niet belerend zoals ik dat meekreeg als kind.”
„Ik twijfelde even, maar durfde finaal de bisschop toch te vragen wat de woorden ‘nedergedaald ter helle’ betekenen in de geloofsbelijdenis”, zegt Jona De Weerdt. „Ik wil immers elke zin die ik uitspreek in de kerk begrijpen. Mijn favoriete onderdeel in de liturgie is dan ook de homilie, want ik wil weten wat het evangelie voor ons vandaag betekent. Toen de bisschop me een dag later zag bij de naamopgave, begroette hij me als ‘onze theoloog’. Dat vond ik wel een mooi compliment. Weet je, ik ben mijn ouders oprecht dankbaar dat ik die keuzevrijheid kreeg. We kunnen ook openlijk praten over het geloof. Ik geniet bovendien van de filosofische gesprekken met mijn vader. Mijn zus is dertien en stelt soms vragen, maar ik probeer haar beslist niet te overtuigen. Ook zij zal haar eigen spirituele weg wel vinden.”