Volgens diaken Johan Van Der Vloet kwam de eucharistie zelf tot stand omdat Jezus een bestaand ritueel personaliseerde. Rituelen afstemmen op wie erom vraagt, doet liturgie volgens hem spreken.
Rituelen kun je personaliseren zonder de kracht van het ritueel weg te halen. Die kracht zit in de verbinding die rituelen in symbolen maken met het mysterie van het leven, voor christenen met Jezus Christus zelf.
Bovendien gaan rituelen over het concrete leven van de mens die voor je staat. Rituelen die je niet personaliseert, worden al gauw als strak en levenloos ervaren. Jezus verwijt de farizeeërs net dat ze de ziel van hun rituelen kwijtraakten. Overigens vind je bij Jezus nauwelijks rituelen. Zelf…
Rituelen die je niet meteen omzet naar je eigen beeld en gelijkenis helpen je perspectief te verbreden en je open te stellen voor echte ontmoeting met de Ander. Dat zegt monnik Stefaan Neirynck.
Sinds de grote liturgiehervorming van de vorige eeuw is er terecht een hernieuwde aandacht voor de betrokkenheid van al wie meeviert en zeker bij de grote overgangsrituelen is er ruimte voor persoonlijke accenten zowel als aandacht voor de context. Niemand die dat eigenlijk betwist. Toch dreigt een al te lichtzinnig personaliseren en een niet steeds geslaagd ‘geknutsel’ onze verbinding met de traditie door te knippen. Zo kunnen we de eigenlijke zin ervan, de ontmoeting met de levende God, soms uit het oog verliezen.
Wie niet de moeit…