Deze zomer verbleef Els Moors enkele weken op schrijfresidentie in het Zoniënwoud. Ze ontdekte er de plek waar de Brabantse mysticus Jan van Ruusbroec leefde en werkte. Onder de bomen las ze zowaar diens Vanden blinckenden steen, een traktaat over het geestelijke leven, en schreef ze er gedichten over. „Doodzonde dat er zo weinig met die boeken gebeurt”, zegt ze ons op een Brussels terras. „Ze behoren tot de meest vertaalde werken van onze literatuur.”
– Wat houdt dat in, Dichter des Vaderlands te zijn?
Het Verenigd Koninkrijk kent met de Poet Laureate al lang een dergelijke sociale functie. Eigenlijk is het bij ons een nationaal uitwisselingsproject voor de drie taalgemeenschappen. Samen kiezen de kleine poëziehuizen in Vlaanderen en Wallonië een Dichter des Vaderlands voor twee jaar. Ik ben nummer drie. Charles Ducal en de Waalse dichteres Laurence Vielle gingen me voor. Tot de opdracht behoren het schrijven van minstens z…