”Weinig dingen zijn moeilijker dan loslaten. Ouders die hun kinderen zien opgroeien, moeten hun stap voor stap meer vertrouwen en vrijheid gunnen. Een ondernemer die zijn zaak doorgeeft moet aanvaarden dat de volgende generatie zijn levenswerk naar eigen inzichten zal herkneden. Wie het huis van een overleden ouder of grootouder verkoopt, moet erin berusten dat de nieuwe eigenaars het huis zullen opknappen en verbouwen volgens andere voorkeuren en behoeften. Alles verandert, niets blijft. Telkens opnieuw moet de mens loslaten wat hem dierbaar was.
Gelukkig schuilt er ook veel schoonheid in het loslaten. Wanneer kinderen het huis verlaten, krijgen ouders meer tijd en ruimte voor zichzelf en voor elkaar. Nieuwe kansen bieden zich aan. Wie met pensioen gaat, vindt eindelijk de tijd om een lang uitgestelde hobby te beoefenen of alsnog een cursus Italiaans of beeldhouwen te volgen. Wie de deur van zijn vroegere huis definitief achter zich dichttrekt, heeft wellicht de sleutels van zijn nieuwe woonst op zak. Elk einde is een begin.
Geen mooiere periode om de kunst van het loslaten te beoefenen dan de vakantie. Kijk naar de kinderen, die hun school geen blik meer gunnen wanneer de grote vakantie is begonnen. Vóór hen ligt de belofte van twee eindeloze maanden vol spel en vrije tijd. Warme dagen en lange avonden, opblijven tot de zon haar laatste licht heeft uitgeperst. Schoolboeken mogen stof vergaren op zolder, de wekker gaat de lade in. Elke dag dient zich aan als een feest van mogen en kunnen, moeten is verbannen naar september. Zomerse kinderen zijn grootmeesters in het loslaten.
Ze zijn daarom een prima rolmodel voor jachtige en gestresseerde volwassenen. Grote mensen maken steeds weer de fout te denken dat het zonder hen niet lukt. Kunnen we het werk wel achter ons laten? Zullen de collega’s het wel aankunnen zonder onze absoluut onmisbare
Loslaten is belangrijk. Het reinigt de geest en schept ruimte voor wat komt
aanwezigheid? Natuurlijk wel. De wereld draait gewoon voort. Loslaten is het toverwoord dat van een periode zonder werken een echte vakantie maakt. Dichttrekken die deur, inschakelen die out-of-office, uitschakelen die gsm.
De smartphone is de grootste vijand van wie moeilijk kan loslaten. Die kleine krachtpatser in zakformaat is onze navelstreng met de wereld. Leuk om even een restaurant te zoeken of het weerbericht te raadplegen, maar ellendig als we onze werkmails blijven lezen. Het had toch iets, dat pretechnologische tijdperk. Weg was toen echt weg. Ooit kwam ik als jongeman terug van een reis naar de Verenigde Staten, om op het vliegtuig in een krant te lezen dat ik een nieuwe baas had. Dat nieuws was volledig aan mij voorbijgegaan.
Vandaag vertellen nieuwsflitsen en Facebookberichten ons alles in real time, van rellen in Caïro tot de nieuwe hond van een bekende zanger. Hoe fijn is het om dat alles niet te moeten weten, om heel even volledig los van de wereld te leven. Enkel die weidse zee, die imposante bergen of die gotische kathedraal in ons vakantieoord doen ertoe. Al de rest is een verre schim.
Loslaten is belangrijk. Het reinigt de geest en schept ruimte voor wat komt. Een grote onderhoudsbeurt voor ons gemoed, dat moet vakantie zijn. Doen we dat goed, dan leren we ook los te laten op andere momenten in het leven. Tot ooit het finale loslaten komt, wanneer ons allerlaatste uur aanbreekt. Loslaten is geen optie, maar een zekerheid.
Ook bij Kerk & leven laten we even los. Dit is het enige nummer van ons weekblad dat u in de maand juli in de bus krijgt. De redactieploeg geniet van een deugddoende vakantie en hetzelfde geldt voor onze duizenden vrijwilligers, die elke week de eerste vier bladzijden van het Parochieblad maken. Maak u evenwel geen zorgen, op 8 augustus is het loslaten voorbij en kunt u ons opnieuw vastpakken.”