Als voorbereiding van de bisschoppensynode schrijven jongeren vrank en vrij document
- Driehonderd jongeren uit hele wereld kregen het woord
- Ze vragen Kerk hen meer te betrekken
- Nood aan persoonlijke begeleiding weerklinkt
Als voorbereiding van de bisschoppensynode in oktober over jongeren en roeping kwamen in Rome in de week vóór Palmzondag meer dan driehonderd jongeren uit de hele wereld samen om „de bisschoppen een kompas te geven”. Het resultaat is een document waarin de deelnemende jongeren, bij hen ook niet-gelovigen en andersgelovigen, open een eerlijk de verlangens van jonge mensen jegens de Kerk omschrijven.
Voor België nam Annelien Boone van IJD-Jongerenpastoraal Vlaanderen deel. „Het document is het resultaat van redactiewerk op basis van gesprekken in divers samengestelde taalgroepjes en wordt gedragen door alle deelnemers”, zegt Boone. „De inhoud is bestemd voor de Kerk in de hele wereld en niemand nam een blad voor de mond. Taboes kwamen zonder schroom ter sprake. Dat kan en mocht. ‘Zeg wat je denkt’, had de paus ons de eerste dag op het hart gedrukt. De bijeenkomst was open in alle betekenissen van het woord, ook al omdat verantwoordelijken uit de Kerk ons aandachtig beluisterden.”
Annelien Boone sprak zelf een van de inleidende speeches uit en getuigde daarover via een internetverbinding tijdens het evenement #HelloPope in Lier, op 24 maart. In Rome stelde Boone de internationale studie Génération quoi? (Generatie wat?) voor, over jongeren vandaag tussen 18 en 34 jaar in 35 landen. Ze haalde de Belgische situatie aan, waarin geen twee procent van alle jongeren meer dan een keer maandelijks een eucharistie bijwoont. In onze contreien groeien jongeren niet meer op met de Kerk.
„Volgens mij is België een vreedzame areligieuze samenleving waarin het christelijke geloof onbekend is, maar waarin het ook een uitdaging blijft iets ervan te laten ontdekken, zodat het christelijk geloof mensen kan verrassen”, zei Annelien Boone in bijzijn van de paus. „Het is belangrijk christelijke gemeenschappen te vormen waarin jongeren welkom zijn. Het is ook belangrijk dat de Kerk jonge mensen ervaringen aanbiedt zoals de Wereldjongerendagen, pelgrimstochten
„Durf jongeren verantwoordelijkheid te geven in de Kerk”
naar Taizé of Lourdes, die momenten van bekering kunnen zijn.”
Het document van de jongeren stelt al bij aanvang dat voor heel wat jongeren religie vandaag een privékwestie is, dat de Kerk een streng imago heeft en dat ze wordt geassocieerd met moralisme. Een van de thema’s die tijdens de bijeenkomst ter sprake werd gebracht was bijvoorbeeld de plaats van de vrouw in de Kerk. „We hebben een Kerk nodig die verwelkomend en barmhartig is, die iedereen liefheeft”, staat er letterlijk. „Al is er intern debat, toch blijven jonge katholieken wier overtuiging in conflict is met de kerkelijke leer verlangen deel uit te maken van de Kerk.”
Jongeren verlangen bovendien een authentieke Kerk, transparant, eerlijk, uitnodigend, communicatief en toegankelijk, een vreugdevolle en interactieve gemeenschap. De Kerk moet jonge mensen ook in haar beslissingsprocessen betrekken en leiderschapsrollen aanbieden.
„Dat lijkt ook mij een uitdaging voor de Kerk in Vlaanderen”, zegt Boone. „Vorming en begeleiding van jongeren zijn belangrijk, alsook het actief naar hen luisteren. Durf jongeren verantwoordelijkheid te geven, in plaats van hen te zien als een groep die al dan niet volgt.”
Opmerkelijk in het document is de nood aan persoonlijke begeleiding. ‘Mentoren’ van jongeren hoeven echter niet per se priesters of religieuzen te zijn. Lekenbegeleiders moeten ook een plaats krijgen. Ook dat herkent Annelien Boone. „Jongeren zoeken plaatsen waar er aandachtig naar hen wordt geluisterd en waar ze kunnen thuiskomen”, zegt ze. „Dat heeft ongetwijfeld te maken met de gebrokenheid die vele jongeren ervaren in hun leven. In Vlaanderen lanceerden we op dat vlak al enkele mooie initiatieven zoals het Samuelproject en de gebedsweken met persoonlijke begeleiding.”
Het document van de jongeren moet nu een plaats krijgen in de lineamenta, de gespreksrichtlijnen voor de bisschoppen. Nu is het nog hopen dat hun woorden beluisterd worden.