Langs deze weg willen we iedereen bedanken die de jongste tijd heeft gereageerd: op de onthullingen over seksueel misbruik, op de controversiële uitspraken van mgr. André-Joseph
<br>Léonard en op het ontslag van diens woordvoerder, Jürgen Mettepenningen. Uit de vele brieven blijkt dat de toekomst van onze Kerk velen wakker houdt. Tegelijk bieden we onze excuses aan, omdat we onmogelijk al die reacties kunnen publiceren. In de rubriek Lezersbrieven vindt u daar een greep uit. Week na week streven we wel naar een evenwichtige selectie. Met ongezouten meningen hebben we geen probleem, maar kwetsende brieven komen niet in aanmerking. Bovendien willen we er uitdrukkelijk op wijzen dat ook de inhoud van de niet-gepubliceerde brieven ons ter harte gaat.
<br>Die reacties leren dat er in onze Kerk een polarisatie dreigt te ontstaan. Dat blijkt zowel uit de inhoud als uit de toon van de brieven. De redactie van kerk & leven dreigt daardoor tussen hamer en aambeeld te belanden. Sommigen verwijten ons dat we in de berichtgeving over seksueel misbruik te zacht waren voor de kerkleiding, anderen vinden dat we erover hadden moeten zwijgen. Weer anderen zijn boos omdat we ons niet volledig konden vinden in sommige uitlatingen van mgr. Léonard. Hun verontwaardiging staat haaks op de woede van hen die door de houding van de aartsbisschop ons blad niet langer willen lezen.
<br>„Voor wie kiest u eigenlijk?”, vragen sommige lezers. Allereerst dit: kerk & leven is het blad van de Vlaamse kerkgemeenschap. Van de redactie wordt dan ook terecht verwacht dat ze loyaal is aan de Kerk en de bisschoppen. Loyaliteit betekent echter niet dat je als journalist feiten moet verzwijgen, discussies uit de weg moet gaan, kortom, dat je je verstand op nul moet zetten. Integendeel, het is onze taak feiten en gebeurtenissen te melden, ze te duiden en er een mening over te hebben. We trachten dat in eer en geweten te doen. Voor een goed begrip: we besteedden geen aandacht aan mgr. Jacques Gaillot om hem tegen mgr. Léonard uit te spelen, zoals een anonieme briefschrijver insinueerde. Mgr. Gaillot was bij ons te gast op uitnodiging van tal van kerkelijke bewegingen. Ook mgr. Bonny, de bisschop van Antwerpen, trok die dag trouwens de nodige tijd uit om bisschop Gaillot te ontmoeten.
<br>Aan mgr. Léonard vragen we alleen dat hij, als bisschop en als herder, oog en oor heeft voor de gevolgen van zijn woorden. Dat hij niet alleen rekening houdt met wie hem toejuicht, maar ook met de zoekenden onder ons. Of het nu gaat om vooruitstrevenden versus behoudsgezinden, of om voorstanders versus tegenstanders van mgr. Léonard, dat soort twisten is niet alleen contraproductief voor de toekomst van de Kerk, maar ook in strijd met het wezen van de religie, dat mensen wil binden en één maken teneinde het beste in hen naar boven te brengen. Daarom zijn we ook tegen petitieacties en/of open brieven, zoals CD&V-politicus Rik Torfs onlangs nog voorstelde. Als geloofsgemeenschap hebben we geen boodschap aan manoeuvres die voor nog meer verdeeldheid zorgen.
<br>De polarisatie tegengaan, houdt in dat we ook in het eigen hart moeten kijken. We moeten de nederigheid opbrengen elkaar vrijheid te gunnen en elkaar te respecteren in plaats van elkaar te verdenken en te kleineren. En dat alles in het besef dat wij allen ‘onnutte knechten’ zijn. De vraag „Voor wie kiest u eigenlijk?” is dan ook irrelevant. Wij hebben niet te kiezen, het is God die kiest. Ik sluit me graag aan bij wat lezer Antoon Anckaert daarover schrijft: „Om het even hoe en waar wij planten of begieten, om het even bij wie we te rade gaan om de Echte, de Ware en de Levende te vinden, wij allen – bisschoppen, priesters, leken – zijn alleen maar wegwijzers. Alleen God is de Ware. Via duizend wegen komt Hij ons tegemoet. Hij zal ons wel vinden”
<br>
Column