In een gemeenschappelijke brief vragen drie Franse kerkleiders, onder wie kardinaal André-Armand Vingt-Trois, de aartsbisschop van Parijs, hun landgenoten om hun vooroordelen tegenover buitenlanders te overwinnen. Ze sporen hen ook aan om tijdens de vasten organisaties die ijveren voor de rechten van vreemdelingen, te steunen.
<br>De oproep is een initiatief van de Raad van Christelijke Kerken van Frankrijk en krijgt de steun van tal van christelijke organisaties. „Gelovigen hebben de plicht zich te informeren over het migratievraagstuk,” schrijven de kerkleiders. „Ze moeten solidair zijn door de migratie bij plaatselijke politici ter sprake te brengen en door zich in te zetten voor een gastvrij Frankrijk.”
<br>Voor de kerkleiders is de vasten voor de gelovigen een geschikte periode om de blik te verruimen. Dat kan volgens hen door het onrecht niet te aanvaarden en door te delen met al wie lijdt. Er komt ook een nationale studiedag, op 11 maart in Parijs, waarop de Franse Kerken zich uitdrukkelijk buigen over de migratie.
<br>De oproep sluit aan bij wat de paus daarover schreef in zijn jongste encycliek, Caritas in veritate. Daarin noemt Benedictus XVI de wereldwijde migratie een schokkende gebeurtenis en een grensverleggend sociaal verschijnsel. Hij wijst erop dat elke migrant een mens is met onvervreemdbare fundamentele rechten die iedereen moet eerbiedigen. „Nooit eerder was de welvaart in de wereld zo ongelijk verdeeld als na de Koude Oorlog. En nooit eerder is, dankzij de massamedia, die ongelijkheid zo zichtbaar geweest”, noteerde de Amerikaan Robert D. Kaplan treffend in zijn boek Reis naar de einden der aarde. Het is dan ook niet verwonderlijk dat, zolang een deel van de wereld het slecht heeft en een ander deel goed, de pechvogels er alles voor over hebben om naar het betere hier te komen. Voor hen is leven in de illegaliteit hier nog altijd beter dan terugkeren.
<br>De voorbije decennia leidde de stroom vluchtelingen in Europa her en der tot haatgevoelens en een opflakkering van nationalistische tendensen. De Kerk heeft daar steevast tegen gereageerd. De boodschap is duidelijk: wie vreemdelingen en asielzoekers aanvalt en vernedert, handelt tegen het evangelie. De Kerk staat aan de kant van de zwakken en verdrukten, niet aan de kant van de onderdrukkers.
<br>Niet ten onrechte brengen de Franse kerkleiders de migratie ter sprake in de vasten. Dat is voor de christen een periode van inkeer en bezinning, een tijd waarin hij zich leegmaakt voor God en hoopvol uitziet naar de vervulling van Pasen. Maar hoe kunnen we dat waarmaken, als we niet solidair zijn met de lijdende medemens in onze buurt? Wat zijn onze verstervingen waard, als het ons in ons dagelijkse leven ontbreekt aan zorgende liefde – de liefde waarmee de barmhartige Samaritaan het slachtoffer van de rovers verzorgde?
<br>Wie vasten zegt, denkt vaak enkel aan lichamelijke verstervingen. De geschiedenis leert dat sommige woestijnvaders daarbij niet terugschrokken voor de meest ascetische hoogstandjes. Maar wordt ook ons geen schijnbaar bovenmenselijke eis gesteld, als ons wordt gevraagd de vreemdeling als onze naaste te beschouwen, als iemand die we onvoorwaardelijk hulp moeten bieden? Jezus maakte er alvast een voorwaarde van om in het Rijk der Hemelen binnen te treden: „Want Ik had honger en jullie hebben Mij te eten gegeven, Ik had dorst en jullie hebben Mij te drinken gegeven, Ik was vreemdeling en jullie hebben Mij opgenomen.” (Matteüs 25, 35)
Column