DIT JAAR volgen de nazomertjes elkaar in snel tempo op. Volop genieten dus van de kleurenpracht van de herfst. En uit dat herfstlandschap is de oranje kleur van de pompoenen niet langer weg te denken. Dit aloude cultuurgewas zet zijn opmars gestaag door. Pompoenen zijn gegeerd als seizoensgroente voor voorheen ongekende culinaire geneugten en als decoratie voor de sombere herfstdagen.
<br>Vooral in combinatie met Halloween, dat uit de Engelssprekende landen kwam overgewaaid, zijn ze niet meer weg te denken. Een feest uit de Keltische traditie, gevierd aan de vooravond van 1 november. In de winkeletalages van bakker tot kapper wordt de Halloweensfeer opgeroepen met heksen en geesten, spinnenwebben en andere griezelattributen. Halloweenfuiven, griezeltochten, verkleedpartijen met heksen en geesten zijn op korte termijn immens populair geworden. Zelfs in de school is het fenomeen wijd verspreid. Tegenwoordig weten de meeste kinderen zelfs beter wat Halloween is dan Allerheiligen en Allerzielen.
<br>Bij die hele Halloweenrage kunnen we kanttekeningen plaatsen vanuit een dubbel gezichtspunt. Ze is om te beginnen een uiting van de totale vercommercialisering van onze samenleving. Er moet geconsumeerd, steeds meer, om de economie draaiende te houden. En vóór de goede sint zijn opwachting maakt, was er nog wel wat ruimte. Het is verbazend te zien hoe een goed geoliede marketingmachine dit nieuwe fenomeen zo snel in de markt heeft gezet.
<br>Daarnaast zegt het evenveel over de plaats van het christendom in onze cultuur. De tijd van het katholieke Vlaanderen ligt achter ons. De betekenis van de traditionele christelijke feesten schemert stilaan weg. Wat nog rest, zijn de vrije dag en de commerciele activiteiten errond. We willen niet zeurderig doen. Er mag zeker volop worden gefuifd, net zoals lekker griezelen best leuk kan zijn. Enkel betreuren we het teloorgaan van de ware religieuze betekenis van Allerheiligen en Allerzielen.
<br>Niet dat de mensen hun doden niet langer zouden herdenken. Zeker wel, de komende dagen wordt het vast weer aanschuiven op de parkings van de kerkhoven. En drummen aan de bloemenstalletjes. Het probleem is inderdaad veel algemener. Voor almaar meer mensen is God aan de einder verdwenen.
<br>Ze kennen Hem niet meer en schijnen er ook geen behoefte aan te hebben om Hem te leren kennen.
<br>Toch dient er zich een eigenaardige paradox aan. In onze hyperrationele tijd, waarin slechts telt wat meetbaar en verifieerbaar is, duiken engelen, geesten, aardstralen, Bachbloesems, geneeskrachtige stenen en dergelijke overal op. Ook de behoefte aan spiritualiteit – maar dan zonder God – neemt hand over hand toe. Je moet er de weekendbijlage van onze kranten maar eens op naslaan. BV’s van velerlei gezindte wedijveren om ons hun ervaringen terzake kond te doen. En daarover wordt heus niet lacherig gedaan.
<br>Met onze gevestigde kerkelijke instellingen en organisaties vonden we hierop nog geen antwoord. Misschien ligt daarin wel de echte uitdaging, veeleer dan in het doeltreffender organiseren van onze pastoraal.
Column