DE VOORBIJE JAREN lanceerden onze bisschoppen met een verschroeiend tempo allerlei themajaren over actuele uitdagingen. Door de snelle opeenvolging konden echter niet alle thema’s bezinken en leiden tot daadwerkelijke verandering. Het lijkt ons dan ook een prima idee om die thema’s geregeld opnieuw onder de aandacht te brengen.
<br>Vijf jaar na het Jaar van de Dienstbaarheid volgt nu zo’n herinnering. Ten behoeve van de parochies publiceren de bisschoppen de brochure Diaconie in het leven van de parochies (uitgeverij Licap). Diaconie is een moeilijk woord voor de concrete inzet en dienstbaarheid van christenen voor hun medemensen. En dat mogen we echt wel heel breed invullen.
<br>Niet toevallig wordt dit document voorgesteld bij het begin van de advent, de periode waarin we toeleven naar de geboorte van Jezus. „De menswording van Jezus is immers het ultieme antwoord van God op de nood van de mensen.” Paus Benedictus XVI benadrukt in zijn eerste encycliek dat de diaconie – door hem „de dienst van de liefde” genoemd – behoort tot het wezen van de Kerk. Dat in herinnering te brengen is een grote verdienste van dit vademecum. Want nu de parochies in versneld tempo inboeten aan draagkracht en keuzes dienen gemaakt, is het niet denkbeeldig dat ze dit aspect minder wezenlijk vinden.
<br>„We zijn met zo weinig mensen om onze lokale gemeenschap te dragen”, hoor je geregeld. „Waarom zouden we dan geen keuzes mogen maken? De overheid riep tal van gespecialiseerde diensten en instellingen in het leven op dat vlak, met een veelvoud aan middelen. Er zijn geëigende organisaties en verenigingen. Moeten wij daarin dan nog investeren als parochie? Zijn de liturgie en de catechese in een periode van godsverduistering niet de voornaamste aandachtspunten?”
<br>Beter dan wie ook kunnen de bisschoppen de situatie ter plekke inschatten. Zij kennen de slinkende middelen en schaarste aan medewerkers en vrijgesteld pastoraal personeel. En toch dringen ze er op aan die opdracht niet te verwaarlozen. „Juist nu blijft dienstbaarheid een dringende opgave”, en niet los te koppelen van liturgie en catechese, klinkt het.
<br>De brochure wil daarbij helpen met concrete aanbevelingen. Er wordt aangeraden te werken volgens de beproefde methode van zien, oordelen, handelen. Er gebeurt immers al heel veel in de parochies. Misschien kan dit verbeterd, aangepast of vernieuwd worden. Bij het handelen wordt ook gepleit voor samenwerking met bestaande initiatieven zoals Welzijnszorg, Broederlijk Delen, Vincentiusverenigingen, ocmw’s en caw’s (Centra voor Algemeen Welzijnswerk). Graag willen we daar zelf nog de christelijke sociale organisaties aan toevoegen die in heel wat parochies actief en sterk verweven zijn met de lokale gemeenschap. Ook hier schuilen ongetwijfeld kansen voor hernieuwde samenwerking en waardering.
<br>Hopelijk vindt de brochure niet enkel haar weg naar de parochieploegen en teams. Dienstbaar zijn is tenslotte een opgave voor iedere christen, individueel en als gezin of gemeenschap.
<br>
Column