woensdag 16 januari 2019
De zelfredzaamheid van personen die leven in kansarmoede verhogen door voor en met hun vakanties, uitstappen en activiteiten te organiseren. Dat is het centrale doel van de nog prille vzw Stapje in de wereld.
Consequent omschrijft vzw Stapje in de wereld haar doelgroep als „mensen die dapper moeten rondkomen met een te klein budget”. En dat zijn ze ook. Mensen die door hun herkomst, opleiding, gezondheid of werksituatie weer aan boord van de samenleving proberen te krabbelen. Zoals Manuella Seldeslachts.
Het waren An-Katrien De Weer en Anna Missinne die, samen met enkele andere geëngageerden, in juli 2016 in Kessel-Lo de vzw Stapje in de wereld boven de doopvont hielden. De eerste is inmiddels erevoorzitter, de tweede voorzitter.
Op vakantiekamp valt er voor de kinderen altijd wel iets te ontdekken waar hun neus van gaat krullen. © Stapje in de wereld
Bij de rekrutering van vrijwilligers wordt eerst een kennismakingsgesprek gevoerd om te kijken waar zijn of haar talent het best kan worden ingezet. © Stapje in de wereld
Een uitstap naar een pretpark of een zwemparadijs is de kers op de vakantietaart. © Stapje in de wereld
Vandaag blaast de vzw nog even uit van de drukke decembermaand waarin met tal van acties, zoals de rossemuntjesactie, geld werd ingezameld. Want al krijgt de vzw bijstand van het Steunpunt Vakantieparticipatie van Toerisme Vlaanderen, Welzijnszorg en Caritas, toch moet ze initiatieven nemen om de werking die 18.000 euro per jaar nodig heeft, veilig te stellen. Elk jaar, zo luidt een doelstelling, wil de vzw immers „een vakantieaanbod voor minstens honderd personen met een diverse culturele achtergrond organiseren”. Zoals het decreet bepaalt, zijn het vakanties van minimum vier overnachtingen: ouder-kindvakanties, vakanties per leeftijdsgroep of gezinsvakanties
Ondervoorzitter Manuella Seldeslachts leerde de vzw kennen toen ze zelf door een moeilijke periode ging. „Het OCMW raadde me toen aan om aan te kloppen bij Stapje in de wereld, omdat ik gezegd had dat ik al lang niet meer met vakantie was geweest. Aanvankelijk legde ik het advies naast me neer, tot An-Katrien De Weer me opbelde en later bij me thuis kwam. Eerst deed ik daar aarzelend over. Ik ben immers altijd een vrijgevochten vrouw geweest. Mijn huwelijk was niet zoals het moest zijn, ik stond zelf in voor mijn twee kinderen – mijn oudste is inmiddels het huis uit – en precies toen – ik was 44 – werd ik ziek. Darmkanker.”
In die donkere dagen had Manuella Seldeslachts geen oog voor een vzw als Stapje in de wereld. „Ik had daar gewoon geen zin in, want ik moest mijn kanker verwerken. Maar omdat ik het mijn zoon wilde gunnen – hij kan tenslotte ook niks aan die situatie doen – ging ik uiteindelijk in 2016 mee op vakantie. Zo ben ik in de werking van Stapje in de wereld gerold. Ik merkte snel dat ik er niet alleen voor stond en dat ze me konden helpen. Nu doe ik hetzelfde bij andere mensen en dat geeft voldoening.”
Intussen is de kanker gestabiliseerd, al is ze nog niet genezen verklaard. „Ik moet omkijken, maar ik red me wel. Ik huur nu op de privémarkt. Elke, zelfs kleine, tegenslag is zwaar om dragen. Zo moet ik binnenkort weer onder het mes en ook mijn zoon wacht op een operatie.”
Om op vakantie te kunnen, mag een gezin (na aftrek van de ziektekosten) geen hoger inkomen hebben dan 1.150 euro per volwassene „Ik stond er niet alleen voor. Nu doe ik hetzelfde bij anderen en dat geeft voldoening” en 557 euro per extra gezinslid ouder dan veertien jaar. Per extra kind jonger dan veertien komt daar 324 euro bij. Wie meegaat, betaalt als volwassene 60 euro en als kind maximum 30 euro terwijl het de vzw tussen de 200 en 240 euro per persoon kost. Toerisme Vlaanderen komt daar voor de helft in tussen. Nieuw is de fiets- en wandelvakantie voor fitte zestigplussers die met een te klein pensioen aan huis gekluisterd zitten. Zij betalen 100 euro voor de vakantie, die de vzw meer dan het dubbele kost.
De vzw draait overigens uitsluitend op vrijwilligers, intussen 85. Soms zijn het mensen die gewoon iets voor anderen willen betekenen, soms komen ze uit de doelgroep. Die rekrutering uit eigen deelnemers kenmerkt de vzw als een Welzijnsschakel. Manuella Seldeslachts is daar een voorbeeld van. De gewezen seniorenassistente gaat nu met Stapje in de wereld vooral om met kwetsbare jongeren van twaalf tot negentien jaar. „De eerste categorie, van twaalf tot vijftien, gaat op fietsvakantie en moet je nog wat helpen, maar bij de vijftien- tot negentienjarigen probeer je hun zelfredzaam te verhogen en help je de stap naar de volwassenheid te doen. Ikzelf ben thuis vrij en goed opgevoed, maar een rekening betalen toen ik achttien was, kon ik niet. Ik heb alles, ook koken, zelf moeten leren. Mijn ouders werkten hard en hadden de tijd niet om me dat allemaal bij te brengen.”
Stapje in de wereld maakt er ook een punt van jaarlijks meer dan een kwart nieuwe deelnemers op vakantie te laten gaan. „De doelgroep wijzigt dus elke keer”, weet de ondervoorzitter. „Met sommigen heb ik nog contact en ik zie dat ze stilaan uit de put klauteren. De groep groeit ook aan. Vorig jaar gingen we met tien jongeren op fietskamp, nu zitten we al aan vijftien deelnemers. We moeten ook voorzichtig zijn, want hoe groter de groep, hoe groter de verantwoordelijkheid en hoe meer monitoren we moeten zoeken. Uiteindelijk is het de bedoeling dat de jongeren die in de doelgroep zaten of zitten vanaf hun vijftien een monitorencursus volgen. Zij zijn de ‘beste’ monitoren, ervaringsdeskundigen die het zelf hebben meegemaakt.”
Wie als deelnemer voor het eerst als vrijwilliger meegaat, ontvangt na de vakantie een ‘brevet van deelname’. Ook vrijwilligers krijgen na elk kamp een brevet met daarop hun taak: grootkeuken, monitor enzovoort. „Een mooi moment”, weet Manuella Seldeslachts. Zij maakte al zes kampen mee. „Toch doet het me nog altijd iets. Maar die eerste keer? Dat kan ik mij nog altijd voorstellen, wow.”