„Gek zijn doet niet zeer”, zegt de volksmond. Maar kan dat gelden in een samenleving waarin de norm van wat ‘normaal’ heet, zienderogen verengt? Wie afwijkt van die norm, raakt sociaal geïsoleerd. Dat geldt des te meer voor chronische psychiatrische patiënten. De aanvragen voor euthanasie bij deze groep komen in een stroomversnelling. Van palliatieve zorg voor hen is nauwelijks sprake. Een blinde vlek in onze samenleving.
Artikel