‘Mooi voetbal is kunst’

Emmanuel Ikeobi maakt zich klaar voor een wedstrijd. © Emmanuel Ikeobi

Zoals zoveel Nigeriaanse jongens begon Emmanuel Ikeobi (45), vandaag vicaris in ons bisdom, op jonge leeftijd te voetballen. Niet verwonderlijk, want Nigeria is één van de grote voetbal- landen in Afrika, met de Super Eagles, de nationale voetbalploeg, als uithangbord. „In de basisschool voetbalden we steeds wanneer we konden. Van mijn grootmoeder, bij wie ik toen woonde, mocht ik geen wedstrijden buiten school spelen omdat ze dat te gevaarlijk vond. Toen ze op een dag voetbalkledij in mijn schooltas vond, stapte ze dan ook meteen naar de sportleraar van de school om te zeggen dat ik niet buiten school mocht voetballen.”

Video’s
Ook op het seminarie werd gevoetbald. „In het kleine seminarie waar ik eerst studeerde, was het soms moeilijk omdat de trainingen samenvielen met de repetitie van het koor waar ik deel van uitmaakte”, zegt de vicaris. „Op het grote seminarie waar ik daarna terechtkwam, was het makkelijker te regelen. Ik speelde het liefst op de rechterflank. Het maakte me niet uit of ik speelde als verdediger of als aanvaller. Toen ik filosofie studeerde, bekeek ik vaak video’s van voetballers om hun techniek te bestuderen. Een blessure noopte me echter minder te spelen om ze niet te verergeren en daarom besloot ik te stoppen met voetballen. Ik wilde wel actief blijven en keek uit naar een andere sport die ik zou kunnen beoefenen.”
Een andere sport werd het niet, wel een activiteit die ook enige fysieke inspanning vereist. Emmanuel Ikeobi ruilde de bal voor het fluitje en werd voetbalscheidsrechter. „Ik begon de opleiding tot scheidsrechter toen ik op het seminarie zat. Omdat we het seminarie moeilijk konden verlaten, kwam iemand van de voetbalbond elke woensdag les geven. De fysieke training werkten we af in het seminarie. Tijdens de vakanties sloten we aan bij de andere scheidsrechters.”
Ikeobi bleek talent te hebben en schopte het tot scheidsrechter in de hoogste Nigeriaanse klasse. „Mijn laatste wedstrijd in Nigeria „Ik hou steeds in het achterhoofd: ‘Gebruik je gezond verstand’” floot ik de zondag voor ik naar België kwam. De voetbalbond vroeg me ook nog om op woensdag een wedstrijd te leiden, maar dat zag ik een dag voor mijn vertrek naar België toch niet zitten”, lacht Emmanuel Ikeobi. „Je weet nooit wat er kan misgaan.”
Hoewel het kriebelde om ook in België meteen het fluitje ter hand te nemen, vond de vicaris het belangrijk eerst Nederlands te leren. „Je moet kunnen communiceren met de spelers om een goede wedstrijd te kunnen fluiten. Ik sloot me wel meteen bij de bond aan en dan was het wachten op de nodige documenten uit Nigeria. Toen die toekwamen, was corona spelbreker.”

Pensioen
Intussen fluit Emmanuel Ikeobi op geregelde tijdstippen een voetbalwedstrijd in lagere reeksen. „Op een hoog niveau fluiten, is niet meer mogelijk omdat ik daarvoor de pensioenleeftijd van een scheidsrechter heb bereikt. Bovendien is het ook moeilijk te combineren met mijn taak in het bisdom. Er is een digitaal platform waarop we kunnen invullen wanneer we beschikbaar zijn voor een wedstrijd.”
Een ploeg waarvoor hij supportert, heeft Emmanuel Ikeobi niet. „Vroeger was ik vol bewondering voor Nigeriaanse spelers als Jay Jay Okocha, Nwankwo Kanu en de toen bij Club Brugge spelende Daniel Amokachi. Vandaag voel ik enige affiniteit met Racing Genk, omdat daar mijn landgenoot Paul Onuachu speelde.Ik hou vooral van ploegen die mooi voetbal brengen. Daarom spreekt FC Barcelona me zo aan. Toen de ploeg met Xavi, Iniesta en Messi speelde, was dat echte kunst. In een clásico tegen Real Madrid gaat mijn voorkeur dan ook uit naar Barcelona.”

Voldoening
De voetbalbond ondervindt steeds meer moeite om voldoende scheidsrechters te vinden. Emmanuel Ikeobi wil het echter nog lang blijven doen. „Het is echt een hobby voor mij. Een wedstrijd in goede banen kunnen leiden zodat het een mooi treffen is, geeft me voldoening. Ik hou daarbij steeds de officieuze achttiende regel van het voetbal in het achterhoofd: ‘Gebruik je gezond verstand.’”