Ruachsessies bieden vrijgestelden in zorg- en parochie- pastoraal kans even op adem te komen bij God en bij elkaar
Na bijna een jaar windstilte hijsen medewerkers van CCV, partner in christelijk vormingswerk in het bisdom Gent, opnieuw de zeilen voor de tweede editie van de Ruachsessies. Tijdens vier digitale sessies kunnen vrijgestelden in de zorg- en parochiepastoraal een tweede adem vinden. Ook voor de begeleiders, Frieda Boeykens, Kathleen Martens, Wim Tachelet en Jan Christiaens, zijn de sessies een verademing.
„Wanneer de deelnemers zich één voor één aanmelden en de digitale ruimte binnentreden, speelt er uitsluitend rustgevende muziek. Zo creëren we van bij aanvang een sfeer die uitnodigt tot verinnerlijking”, zegt Frieda Boeykens die het Ruachconcept bij de diocesane vormingsdienst introduceerde. „Vanuit mijn eigen pastorale ervaring weet ik hoe helend een dergelijk rustmoment kan zijn.”
– Waar haalde u de inspiratie?
De Ruachsessies zijn een samenspel van drie methodieken. Tijdens de coronalockdown maakte ik kennis met het digitale concept van de zorgcirkels van We Have the Choice (we hebben de keuze), gegroeid uit een burgerinitiatief van Kristin Verellen en een kring vrienden. Verellen verloor haar levenspartner, Johan Van Steen, bij de terreuraanslagen in het Brusselse metrostation Maalbeek op 22 maart 2016. Een cirkel creëert een nieuwe ruimte voor verbinding, potentieel en veerkracht. Voorts passen we de principes toe van de contemplatieve dialoog, waarbij de klemtoon ligt op het luisteren naar de Schrift vanuit het hart. Dus geen klassieke uitwisseling van actie en reactie. Tot slot haalde ik mijn inspiratie ook uit de Circles of Trust (cirkels van vertrouwen) van de Amerikaanse auteur en activist Parker J. Palmer. Van hem leerde ik onder meer hoe je in het contact met mensen een uitnodigende taal kunt hanteren.
– Hoe gaat u precies te werk?
Elke sessie verloopt volgens een vast stramien. Eerst geven we de deelnemers voldoende tijd om te landen door even stil te staan bij hoe het op dat moment met hen gaat. We maken bij het begin van elke sessie ook altijd enkele afspraken. Zo vragen we de deelnemers elkaar niet te onderbreken, te bevragen of te adviseren. Gods woord klinkt immers in ieders verhaal weer anders. Elke ervaring is bijgevolg welkom, ook de tegendraadse. Niemand is trouwens verplicht iets te zeggen. Tussendoor lassen we ook geregeld stille reflectiemomenten in. Vervolgens vormt een Bijbelverhaal de basis voor drie deelrondes, volgens de methodiek van de contemplatieve dialoog. In de nieuwe editie lezen we teksten van de
„Gods woord klinkt in ieders verhaal weer anders”
profeet Elia. Afsluiten doen we met een handritueel en gebed. We blikken ook altijd kort even terug.
– Vanwaar de naamkeuze van de vormingsreeks?
Het Bijbelse Ruach kun je vertalen met ‘geest’, ‘wind’, ‘leven’ of ‘ruimte’. Je kunt hem ook verbinden met ademhalen en blazen. Denk maar aan de levensadem die in het tweede scheppingsverhaal de mens wordt ingeblazen. Wie is er niet op zoek naar een adem die ontwart en rust brengt, die inspireert en opbouwt en ons, in vreugde en weerbarstigheid, elke dag opnieuw omvormt? Dat was beslist het geval voor heel wat pastoraal werkenden tijdens de coronalockdown. Toen is het initiatief ook ontstaan. Het werd meteen gesmaakt. Vandaar dat er nu een vervolg komt.
– Tijdens de coronalockdown waren digitale sessies de enige optie. Ook nu kiest u bewust voor de digitale vorm. Waarom?
Ik kan me voorstellen dat het digitale voor sommige mensen een drempel vormt. Voor wie voor het eerst deelneemt, voelt het misschien ook wat spannend aan. Toch leert de ervaring dat mensen vrij vlug thuiskomen in de methodiek, die we trouwens ook bij elke sessie nog een keer toelichten. Het voordeel van een digitale reeks is ook dat mensen zich niet hoeven te verplaatsen en net daardoor tijd kunnen vrijmaken. Technische storingen proberen we zo rustig mogelijk op te vangen, maar ze horen er nu eenmaal bij. Ze getuigen van onze kwetsbaarheid als mens en van het feit dat we niet alles in handen hebben. Daarom is er bij elke sessie zowel een begeleider als een cobegeleider aanwezig.
– Hoe bewaart u als begeleider zelf de rust?
Door het voorafgaand aan elke sessie even stil te maken en me tot God te wenden. Tenslotte is Hij de werkelijke gastheer die we in elke bijeenkomst mogen ontmoeten, in het luisteren naar zijn woord zowel als dat van de anderen. De innerlijke ruimte van de begeleiders bepaalt mee de kwalitatieve ruimte van Ruach.
– Wat helpt u om in het dagelijkse leven op adem te komen?
Ik pendel zowat dagelijks met de trein. Dat zijn voor mij momenten van onthaasting. Ik heb ook altijd een missaal of misboek bij de hand. In Buggenhout, waar ik woon, leid ik een spiritualiteitsgroep en ik sta ook nog altijd mee in voor de supervisie van pastores. Soms word ik zacht omvergeblazen door de rust die me in die ontmoetingen tegemoetkomt. Wie het druk heeft, heeft de neiging minder tijd te maken voor gebed, maar het is wijs net dan te volharden. Daarom maken we ook tijdens vergaderingen op het werk ruimte voor rust, stilte en gebed.