‘We delen zo veel over onszelf, waarom niet dat we geloven?’

Klapstoel
Marilène Moons
Coördinator Missio in Vlaanderen

Missio België werd de voorbije jaren een kleinere organisatie, maar het blijft geloofsgemeenschappen veraf en dichtbij met elkaar verbinden. Vlak voor de zomer vervoegde theoloog Marilène Moons het vijfkoppige team als coördinator voor de werking in Vlaanderen. „Materiële en spirituele solidariteit zijn beide belangrijk.”

Was Marilène Moons (24) niet te jong voor de job? Te jong voor de verantwoordelijkheid en om er altijd te staan voor wie op haar rekende? „Dat vroeg ik me vóór mijn sollicitatiegesprek ook af, maar ik denk dat mijn leeftijd ook een voordeel heeft”, zegt ze. „De Kerk heeft ons nodig, jonge mensen die willen getuigen, die het vuur in anderen aanwakkeren en die het perspectief verbreden naar een gemeenschap die nog steeds generaties overstijgt.”

Marilène Moons: „Het is een grote rijkdom als je de liefde voor God ook in je relatie kunt laten klinken.” © Luk Vanmaercke
Marilène Moons: „Het is een grote rijkdom als je de liefde voor God ook in je relatie kunt laten klinken.” © Luk Vanmaercke

– Waarom koos u voor theologie?
„Het is een fase”, dachten ze thuis toen ik als zestienjarige mijn studiekeuze maakte. Dat was het niet. Hoewel mijn ouders niet praktiserend katholiek zijn, kwamen er bij ons geregeld religieuzen over de vloer. Ik hield van de gesprekken die ik met hen voerde en van hun genuanceerde, nimmer zwart-witte perspectief op de wereld. Bovendien wilde ik groeien in mijn eigen geloofsverhaal.
Geloven betekende altijd al veel voor me. Ik weet niet waar het begon, maar de vormselcatechese was een belangrijke stap. Onze buurman Jozef was mijn catechist en het raakte me hoe diepgaand gebed kon zijn. Nadien kreeg ik aan het jezuïetencollege behoorlijk stevige godsdienstlessen, wat ik altijd fijn vond. Ik wilde echter nog beter weten wie ik was, waar katholieken voor staan en hoe ze zich verhouden tot andere religies. In mijn masterjaar koos ik ook voor wereldreligies. We moeten in gesprek gaan met elkaar en dan weet ik graag over wie ik het heb.
– Welk traject legde u af als student?
Elke woensdag woonden we in groep de studentenviering bij. Ik ervoer wat het is om deel uit te maken van een gemeenschap en samen te bidden, iets wat ik niet kende in het Kempense dorp waar ik opgroeide. Na de viering trokken we naar de fakbar, het faculteitscafé. Geloof kreeg een plek in het alledaagse.
Inhoudelijk apprecieerde ik erg hoe de faculteit theologie en religiewetenschappen in Leuven met veel respect een kritische houding aanneemt tegenover Kerk en geloof. Ik stelde mijn geloof op vele manieren in vraag en keerde er telkens naar terug. Voorts verbleven we soms samen in een abdij. Ik voelde me er wat onwennig, maar ik vond het wel inspirerend dat mensen zo van God en geloof houden dat ze er hun hele leven aan wijden.
– Wat staat u te wachten bij Missio?
Ik sta in voor het contact met de Missioverantwoordelijken in de Vlaamse bisdommen, voor de redactie van het tijdschrift Suara en de website en ik werk mee aan de campagne voor de missiemaand. In ons kleine team heeft iedereen zijn afgelijnde taak, maar de directeur slaat „Als student stelde ik mijn geloof op vele manieren in vraag, en keerde ik er telkens naar terug” bruggen tussen die eilandjes, zodat we samen de missie van de organisatie benadrukken. Voordien werkte ik een tijd als jongerenpastor, met veel plezier, maar in de parochie waren er periodes dat iedereen het druk had in zijn eigen domein, dus die teamgeest vind ik fijn. Tegelijk is het parochiewerk een prachtige basis nu het mijn job is om het te hebben over verkondiging en evangelisatie.
– Wat kan missie vandaag zijn?
Iedereen die gedoopt en katholiek is, heeft de opdracht missionair te zijn, om het evangelie te verkondigen en te getuigen van liefde, met de kracht van de Heilige Geest. Missie is echter een wat moeilijk begrip, dat voor sommigen een negatieve lading heeft, dus heb ik het liever over zending. Waar je van bezield bent, dat draag je uit, niet voor jezelf, maar omdat je ervan overtuigd bent dat het ook voor anderen waarde kan hebben. Dat is hoe dan ook belangrijk in mijn persoonlijk leven, maar bij Missio wordt het verbonden met aspect van solidariteit met de wereldkerk. Het is goed dat we beseffen dat we niet alleen zijn, maar horen bij een grote gemeenschap. Materiële solidariteit, het steunen van projecten, en spirituele solidariteit, het meenemen van de wereldkerk in je gebed, zijn beide belangrijk.
– Sommigen vinden dat geloven een privékwestie is, die je beter binnenskamers houdt. Wat vindt u daarvan?
We leven in een tijd waarin we, online vooral, ongelooflijk veel informatie over onszelf delen. Iedereen mag meevolgen hoe het onze nieuwe hond vergaat, waarom zouden we het dan niet hebben over ons geloof? Uiteraard reageren sommige mensen aanvankelijk kortzichtig als ze horen dat je gelovig bent, maar even later blijken ze vaak oprecht geïnteresseerd. Als je niet authentiek en open kunt zijn in het geloof, dan denk ik niet dat het je gelukkig zal maken.
– Uw partner is ook katholiek. Vindt u dat belangrijk?
Ik zocht het niet actief op, maar het is een grote rijkdom als je de liefde voor God ook in je relatie kunt laten klinken. Het is ook fijn om te leren uit elkaars gebedsleven, want daarin verschillen we erg.

Lees meteen verder

Ik ben nog geen abonnee

Krijg 1 maand toegang
voor €5
OF

Word abonnee
voor €52
tot eind 2024

Registreer je hier