Allerlei mensen

Standpunt

De meeste toppolitici zijn blanke mannen. Hetzelfde geldt voor de meeste managers en bestuurders van bedrijven, voor de meeste generaals en voor de meerderheid in tal van hooggewaardeerde en goedverdienende beroepen. In de Kerk zijn zelfs alle bisschoppen mannen, in onze contreien allen blank. De wereld wordt nog steeds in aanzienlijke mate geregeerd door mannen, vaak blank en heteroseksueel.
Wie het perspectief omdraait, ziet een ander beeld. De meeste blanke, heteroseksuele mannen zijn geen minister, geen bedrijfsleider, geen succesvolle voetballer of zanger, geen machthebber of bezitter van grote kapitalen. De meesten onder hen blijken ook geen bisschop te zijn. Hoewel de meerderheid van de leiders uit blanke mannen bestaat, bestaat de meerderheid van de blanke mannen niet uit leiders.
De meeste mensen – van eender welke kleur of sekse – zijn gewoon ambtenaar, leraar, rekkenvuller, bandwerker of verkoper, of ze oefenen één van de vele andere beroepen uit die we rondom ons aantreffen. De meeste mensen – mannen en vrouwen, licht- of donkerhuidigen, hetero’s of lgbtq’ers – leiden een leven zonder bijzondere eer of glorie, zonder groot inkomen of aanzienlijke macht.
Meer nog. Velen onder hen zijn werkloos, langdurig ziek, hoogbejaard, alleenstaand of arm. Of ze voelen zich eenzaam, ondergewaardeerd of depressief. Het aantal mensen dat het zwaar heeft in het leven, is vele malen groter dan alle leiders uit alle sectoren samen. De kans dat u met een ernstig probleem worstelt, is dus reëler dan de kans dat u tot de elite behoort, zelfs als u een blanke, heteroseksuele man bent.
Is dat relevant? Toch wel. Al te vaak horen en lezen we tegenwoordig hoe de blanke, heteroseksuele man geprivilegieerd is en het voor het zeggen heeft in onze samenleving. Dat is dus voor sommigen onder hen waar, maar voor vele anderen Hoewel de meerderheid van de leiders uit mannen bestaat, bestaat de meerderheid van de mannen niet uit leiders niet. Het denken in karikaturale categorieën doet de werkelijkheid geen eer aan. Het beschuldigt onschuldigen en plaatst mensen in hokjes waarin ze niet thuishoren. Het frustreert mensen, zet hen tegen elkaar op. In plaats van elkaar te herkennen als lotgenoten, worden ze tegenstanders.
Let wel, de structurele maatschappelijke achterstand van vrouwen, mensen met een migratie-achtergrond of mensen met een andere geaardheid is zeer reëel en absoluut onze inzet waard. Racisme en seksisme bestaan echt en berokkenen veel mensen ernstige schade. De ondervertegenwoordiging van vrouwen, de moeilijkheden van mensen met een migratie-achtergrond in het onderwijs en op de arbeidsmarkt, de haat en soms zelfs het geweld tegen leden van de lgbtq-gemeenschap, zijn stuk voor stuk kwesties die we echt niet mogen aanvaarden. We hebben er als samenleving baat bij om dat onrecht te bestrijden.
Het helpt echter niet om karikaturen te maken van mensen die niet behoren tot één van die kansengroepen. De meerderheid van hen zit namelijk ook niet in een luxesituatie. Hen steevast vertellen hoe bevoorrecht ze zijn, of hoe maatschappelijk onrecht hun schuld is, kan hen bezwaarlijk motiveren om zich in te zetten voor kansengroepen.
Wie droomt van vooruitgang voor de mens steekt zijn energie beter niet in het brandmerken van bevolkingscategorieën, maar in het smeden van bondgenootschappen. Niet het opzetten van groepen tegen elkaar, maar het brede besef dat we met z’n allen beter worden van een rechtvaardige samenleving plaveit de weg naar een mooiere toekomst. Door elkaars echte leven te zien in plaats van fantasieën te projecteren, verkleint de afstand tussen mensen. Uiteindelijk gaat het om het universele besef dat elke mens intrinsiek gelijkwaardig is, een gedachte die al tweeduizend jaar diep in het christendom zit geworteld.

Lees meteen verder

Ik ben nog geen abonnee

Krijg 1 maand toegang
voor €5
OF

Word abonnee
voor €52
tot eind 2024

Registreer je hier