Is het geen wonder, zo te balanceren op twee smalle wielen, als een koorddanser in perfect evenwicht? Toch doen we het met z’n allen, veelvoudig en gretig, functioneel of ter ontspanning. Van het peperdure topmerk, met glinsterende tandwielen en tal van lichtjes overbodige snufjes, tot het krakkemikkige studentenvoertuig dat je al van ver hoort piepen en kraken, de fiets is niet meer weg te denken uit ons straatbeeld. Sinds enkele jaren bestaat er zelfs een heuse Wereldfietsdag, elk jaar op 3 juni, in het leven geroepen door de Verenigde Naties. Meer heeft Kerk & leven niet nodig om een themanummer te wijden aan de tweewieler.
De fiets is helemaal terug van (nooit) weggeweest. Ooit leek het transportmiddel het te moeten afleggen tegen de auto, maar dat was slechts schijn. Generaties lang reden twee en vier wielen naast elkaar, niet altijd in grote vriendschap. Vandaag wordt de wagen wat strakker in de hand gehouden, met milieunormen, snelheidsbeperkingen en flitspalen, terwijl de fiets juist extra ruimte krijgt. Naast veiligheid spelen ook gezondheid, milieu en klimaat daarbij een rol.
Wie dacht dat de fiets iets uit vervlogen tijden was, moet hoe dan ook zijn mening herzien. De vernieuwingen op de fietsmarkt waren de voorbij jaren amper bij te houden. Blitse racefietsen, elektrische fietsen, bakfietsen in alle mogelijke vormen en maten, ligfietsen, mountainbikes, gravelbikes en e-gravelbikes, longtails… we hebben het einde van de reeks nog niet gezien.
Bovendien blijkt dat de fiets eigenlijk niet ouder is dan de auto. De eerste fiets met kettingaandrijving dateert uit 1885. Dat is exact het jaar waarin Carl Benz de eerste auto met een benzinemotor ontwikkelde. De fiets dateert inderdaad uit de moderniteit, als kind van de industriële revolutie. Dat
Vandaag wordt de wagen wat strakker in de hand gehouden, terwijl de fiets juist extra ruimte krijgt
de Kerk zich aanvankelijk tegen fietsen kantte, ontlokt ons helaas een zucht van herkenning.
Dat is gelukkig lang voorbij en het zal gelovigen vandaag niet tegenhouden geregeld op de fiets te springen. Meer nog, ze kunnen zich onderweg laven – letterlijk of geestelijk – bij een handvol fietskerken in Vlaanderen. In Duitsland is dat een begrip, in onze contreien is het nog wat zoeken naar de juiste invulling. Qua nevenbestemming is het nochtans geen slecht idee.
U kunt natuurlijk ook het land doorkruisen van abdij naar abdij. Daar valt meestal ook wel iets te drinken, doorgaans wat pittiger dan water. Bart Van Santvliet en Katrien Seynaeve goten alvast een portie inspiratie in een website. Nog verder fietsen kan ook. Misschien trapte u zelf ooit al tot in Santiago de Compostela of Assisi? U maakt kennis met vijf jongelui die naar Turijn fietsten, op zoek naar de roots van Don Bosco. Wedden dat die ervaring hen een leven lang bijblijft?
Nog een stapje – of trapje – verder kiezen mensen ervoor om profwielrenner te worden. Neem nu freelancefotograaf Anneleen van Kuyck. Bij het FUN-team van Cycling Vlaanderen wordt ze klaargestoomd voor een carrière op de racefiets. In onze Klapstoel vertelt ze hoe en waarom ze dat ambieert. Of ze erin slaagt, durven we niet te voorspellen, maar valt het u ook op hoe boeiend het vrouwenwielrennen de jongste jaren is geworden? Ook de wereld van Merckx, Boonen en Van Aert wordt diverser.
De fiets heeft toekomst, zo veel is zeker. Het hoeft daarbij geen race te worden tussen het stalen ros en de auto of het openbaar vervoer, er is ruimte voor menig transportmiddel. Laten we vooral van ons rijwiel genieten, aangepast aan ieders voorkeur of nood. De zomer komt eraan, laat de fietspomp en het vleugje kettingolie dus maar aanrukken.