IJD Jongerenpastoraal en jezuïeten nodigen jongeren en jongvolwassenen mee uit op pelgrimage naar zichzelf en God
Jongeren en jongvolwassenen staan in hun leven voor tal van keuzes. Vaak is het niet eenvoudig te weten welke richting je uit wil. Daarom slaan de jezuïeten en IJD Jongerenpastoraal Vlaanderen de handen in elkaar met een zomerse pelgrimage van 26 juli tot 8 augustus voor deelnemers tussen achttien en veertig jaar van Loyola, geboortestad van Ignatius in Spaans Baskenland, naar Javier, geboortestad van die andere jezuïet, Franciscus Xaverius, in Navarra.
„De ignatiaanse spiritualiteit reikt tools aan die jongeren kunnen helpen richting te geven aan hun leven”, zegt jezuïet Walter Ceyssens. Hij is algemeen inleider en geestelijk begeleider tijdens de tocht. „De pelgrimage is een ideale gelegenheid om de ignatiaanse spiritualiteit te ontdekken, die de relatie met God en Jezus uitdiept, helpt verbinding te maken tussen je leven en je geloof, en aandacht heeft voor het maken van levenskeuzes.”
Annelies Aerts (37) uit Etterbeek nam bijna tien jaar geleden deel. Vandaag komt ze nog steeds samen met de tochtgenoten uit haar stapgroep. „De individuele staptrajecten in stilte, gevolgd door het delen van je gedachten en ervaringen in groep, maakten indruk. In je stapgroep word je uitgedaagd om stil te staan bij wat bovendrijft en om te verdiepen. Zo wordt zo’n pelgrimage een uitgelezen kans om te groeien. Ze nodigt uit tot meditatie, zonder opdringerig te zijn”, blikt ze terug. „Omdat we ook in het dagelijkse leven die weg van delen wilden blijven gaan en samen wilden blijven reflecteren over de band tussen geloof en engagement, besloten we elke maand samen te komen.”
Walter Ceyssens stelt alvast gerust: om deel te nemen moet je geen kerkganger zijn. „Ook voorkennis over de ignatiaanse spiritualiteit is niet nodig,” zegt hij, „wel ontvankelijkheid en openheid voor geloof. Het is tenslotte niet zomaar een wandelvakantie, maar een spirituele tocht op het ritme van de geestelijke oefeningen van Ignatius van Loyola, stichter van de jezuïeten.”
Walter Ceyssens geeft de stapgroepjes, ingedeeeld volgens leeftijd, elke dag thematische input mee. „We maken kennis met Ignatius, die al stappend zijn geestelijke oefeningen op het spoor kwam en het belang daarvan voor de innerlijke gezondheid en het evenwicht van de mens”, verklapt hij. „We staan stil bij wat elk verlangt van de tocht, we kijken naar de schepping en we reflecteren over het kwaad en lijden in de wereld en in onszelf. Dat thema past wonderwel bij het diepgroene landschap van Baskenland, waar we soms letterlijk tussen de doornenstruiken stappen.”
Annelies Aerts valt hem bij: „De wisselwerking met de omgeving was voor mij een van de hoogtepunten. Het landschap ondersteunde en bevorderde de verinnerlijking: duistere bossen, bergen en dalen, weidse uitzichten, goudgele velden.”
De stille individuele klimtocht naar het heiligdom San Miguel blijft voor Ceyssens, die de tocht al een keer of zeven stapte, een sleutelmoment. „Boven vieren we samen. We verzoenen ons met God, elkaar en onszelf. De bevrijding die je daar voelt, werkt door in de rest van de tocht en wordt symbolisch ondersteund door de verandering in het landschap. Thematisch vertaalt zich dat in onderwerpen als kiezen voor het leven en het navolgen van Jezus.”
Zo kan de jezuïet nog wel wat sterke momenten aanstippen. „De woestijndag, zwoegend in je eentje door een dor landschap, of de scheppingsdag, klimmend over krijtrotsen. Of de overnachtingen in kerkjes langs de route. Eigenlijk is elk ogenblik waarop de stappers onderweg iets van God ontdekken een beklijvende gebeurtenis.”
Over het verrassende slot van de tocht wil Walter Ceyssens niet alles verklappen, maar hij licht wel een tipje van de sluier op. „We overwegen bij Jezus’ kruis zijn tegenkantingen en verrijzenis. We stappen door een donkere spoortunnel, minutenlang, die symbool staat voor het graf en de beproevingen, om aan het eind het licht in te stappen en een verrijzenis te ervaren.”