Sinds de naoorlogse periode is het zogenoemde Rijnlandmodel, dat economische groei verbindt met herverdeling, een paradepaard van personalistische denkers en doeners. Voor Luk Bouckaert (80), emeritus hoogleraar ethiek aan de KU Leuven, ontbreekt echter een ecologische grondslag. Hij wil het personalisme omturnen naar een ecopersonalisme. „Hoe kunnen we de transitie maken van een ego-persoon naar een eco-zelf?”, vraagt Bouckaert zich af.
– Al in uw jeugd, zo schrijft u, maakte u de keuze voor een personalistische levensfilosofie als manier van denken en leven. Hoe zat dat?
Als scholier en student trokken me twee kwesties in de personalistische filosofie aan: het verzet tegen de arrogantie van politieke, economische en religieuze systemen die de vrije keuze van de mens uitschakelen en de aandacht voor de innerlijke bron van waaruit iemand ‘persoon’ wordt. Later, toen ik mijn doctoraat maakte over Emmanuel Levin…