Wat hebben een sociaal geëngageerde priester, een vrijwilliger op een palliatieve afdeling, een organisatie die armoede bestrijdt en een vzw die wereldwijd vrijwilligers uitstuurt met elkaar gemeen? Dat ze deze week in Kerk & leven staan, ja, dat ook, maar vooral dat ze allen zaaiers van hoop zijn. Het zijn mensen en organisaties die niet zichzelf op de eerste plaats zetten, maar de medemens en de samenleving.
Ze doen ons denken aan een van de kortste gelijkenissen die Jezus aan zijn leerlingen meegaf: „Het Rijk der hemelen gelijkt op een mosterdzaadje, dat iemand op zijn akker zaaide. Weliswaar is dit het allerkleinste zaadje, maar wanneer het is opgeschoten, is het groter dan de andere tuingewassen; het wordt een boom, zodat de vogels uit de lucht in zijn takken komen nestelen” (Mattheus 13, 31-32). Zo is het ook met onze zaaiers, ze beginnen klein, maar wat ze op gang brengen, blijft maar groeien.
„Wonen is een basisbehoefte waarmee heel wat andere aspecten van het leven zijn verbonden”, zegt Koen Trappeniers van Welzijnszorg. De christelijke beweging tegen armoede voert momenteel campagne, zoals elk jaar tijdens de advent, dit jaar met de focus op huisvesting. In ons Dossier vertellen we meer over die campagne, en geven we meteen enkele voorbeelden van concrete actie. „Als Ilse enkele maanden geleden niet had ingegrepen, sliep ik nu echter zoals een kat in een mandje”, getuigt een vrouw. „Wanneer iemand dakloos is en hulp nodig heeft, moet je niet te veel vragen stellen”, stelt een hulpverlener. Het is duidelijk dat onze zaaiers van hoop meer van daden houden dan van woorden.
Dat geldt ook voor Fernand Marechal, de pastoor van Zeebrugge, die samen met een dertigtal vrijwilligers transmigranten bijstaat, zowat de meest verstoten en uitgespuwde groep mensen in onze samenleving. „Vrede wordt ons niet
Samen met Kerknet laten we u tijdens de advent kennismaken met zaaiers van hoop
in de schoot geworpen. Je moet er elke dag aan werken”, zegt hij. „Dagelijks word ik uitgescholden. Het valt me echter op dat, telkens de tegenstanders zich laten horen, de steunbetuigingen nog veel talrijker zijn.” Zo ziet hoop er dus uit: je nooit door het kwade uit het lood laten slaan, je altijd optrekken aan het goede.
Of neem Jo Baeten, die al een kwarteeuw als vrijwilliger werkt op de palliatieve eenheid van het Jessa Ziekenhuis in Hasselt. Samen met personeelsleden en andere vrijwilligers maakt ze van die afdeling een laatste thuis voor mensen die afscheid nemen van hun geliefden. „Het is een voorrecht deel te mogen uitmaken van het laatste deel van iemands leven”, getuigt ze. Zo kunnen we dus ook naar vrijwilligerswerk kijken, niet als een last, maar als een geschenk.
Dat is ook de blik van de vrijwilligers bij FIDESCO, die overal ter wereld hun talenten en professionele vaardigheden in dienst te stellen van de plaatselijke bevolking. „Het ging me er niet per se om doelstellingen te behalen in het vak Engels, maar veeleer om een jaar lang echt beschikbaar te zijn voor mensen die me nodig hadden”, getuigt een van hen.
Op onze diocesane pagina’s vindt u nog meer voorbeelden. De verhalen uit andere bisdommen dan het uwe ontdekt u op www.kerkenleven.be. Samen met de collega’s van Kerknet (www.kerknet.be/zaai-hoop) willen we u tijdens de advent vier weken lang laten kennismaken met nog meer zaaiers van hoop. Ze zijn het menselijke equivalent van het mosterdzaad. Niets kan het ontkiemen van hun dromen en daden tegenhouden. De meest behoeftigen in onze samenleving kunnen uitrusten in de takken van de boom die groeit uit hun inzet. Ze belichamen de betekenis van de advent, de droom van een wereld die onbereikbaar lijkt, maar waarnaar we toch uitkijken. Hoop is werkelijk onuitroeibaar.