De klimaatconferenties van de Verenigde Naties zijn een onontbeerlijk steunpunt om te komen tot globale afspraken, meent Karel Malfliet van Ecokerk. Toch moeten ook burgers druk zetten op hun politici.
„Geef mij een steunpunt en ik beweeg de aarde”, zei de Griekse geleerde Archimedes uit de oudheid die de werking van hefbomen onderzocht. In spreekwoordelijke zin staan we vandaag inderdaad voor de opdracht ‘de aarde te bewegen’, of zelfs ‘hemel en aarde te bewegen’, om de klimaatnoodtoestand en de ecologische vernietiging een halt toe te roepen. Het is een krachttoer die we als mensheid nooit eerder moesten volbrengen. Zoiets kan niet in verspreide slagorde. We hebben een steunpunt nodig. En dat zijn de Veren…
Volgens Ignace Schops van vzw Klimaatzaak moeten we naast klimaattops nog andere democratische middelen aanwenden om het tempo op te drijven. De rechter inschakelen, bijvoorbeeld.
De grote uitdagingen waarvoor we ons geplaatst weten, zoals de klimaatverandering en de verschraling van de biodiversiteit, zijn allerminst lokale en zelfs geen continentale problemen. Het zijn mondiale problemen die dan ook op wereldniveau moeten worden aangepakt. Op dat niveau afspraken maken, is echter niet eenvoudig. Dat gaat traag. Probleem: we hebben geen tijd meer te verliezen. Hoe kunnen we het tempo op een democratische manier opdrijven?
Denk eens terug aan de tijd waarin duidelijk werd dat asbest kankerverwekkend is. Ook to…