Zelfbouwpakket

Standpunt

Het geloof is als een Ikeameubel, je krijgt de onderdelen aangereikt, maar je moet het zelf in elkaar zetten. Is dat een vreemde gedachte? Laat me even uitleggen hoe ik daarbij kom. Rond deze tijd lopen de examens aan universiteiten en hogescholen ten einde. De meeste jongeren studeren tegenwoordig in groep, in een bibliotheek of refter, zelfs in een kerk. Door de coronabeperkingen kwam onze zoon evenwel voor het eerst in jaren nog eens thuis studeren. Ons huis biedt stilte en koelte, moeder maakt dagelijks fruitsla en vers sinaasappelsap, vader kookt lekkere en gezonde maaltijden. Geef hem dus maar eens ongelijk.
Er dook evenwel een klein probleem op. Zijn oude bureau stond al een jaar gedemonteerd in zijn kamer. Dat moest dus eerst weer in elkaar worden gezet. U raadt al wie dat mocht doen. Helaas zonder handleiding, die verdween ergens in de nevelen van de tijd. Een stapel planken en een zakje met schroeven en pluggen, meer was er niet. Op een of andere manier lukte het me toch en nu staat daar opnieuw een behoorlijk stabiel meubel. Vaderlijke missie geslaagd.
Tijdens mijn noeste arbeid viel me de gelijkenis op met het geloof. Ook daar krijgen we al van in onze jeugd de bouwstenen aangereikt – thuis, op school of in de catechese – maar moeten er zelf mee aan de slag. Er zijn begeleiders, maar we moeten het werk zelf doen. Een echte handleiding is er niet. De Bijbel? Die is beslist een uitstekend hulpmiddel, en uiteraard de bron van ons geloof, maar hij biedt geen kant-en-klaar plan van aanpak. Meer nog, wie de Bijbel, of eender welk heilig boek in een andere religie, te letterlijk neemt, loopt het risico een fanaticus te worden. God serveert zichzelf niet op een presenteerblaadje, we moeten een inspanning leveren. God manifesteert zich, maar de handleiding vertelt niet alles en spreekt soms in raadsels. We ontdekken voortdurend nieuwe stukjes God. Daarom evolueert ons geloof een leven Overal schuilt een stukje God voor wie zijn ogen de kost geeft lang.
Dat is niet erg, want we zien bij de allereerste christenen precies hetzelfde. De apostelen begrepen aanvankelijk niet veel van Jezus. Ze worstelden met tal van vragen, die Jezus beantwoordde met parabels en vergelijkingen, vaak cryptisch genoeg om nieuwe vragen op te roepen. Na zijn kruisdood waren ze duidelijk ontredderd. Pas na Pinksteren ontdekten ze een min of meer stabiel geloofspad, al zie je in de Handelingen der Apostelen dat ze blijven worstelen met tal van vragen.
Hoe fascinerend is het om de kronkelige geloofswegen van enkele hoofdrolspelers te volgen. Neem nu Petrus, die we aanvankelijk leren kennen als een onwetende visser. Gaandeweg zien we hem uitgroeien tot de leider onder de leerlingen, al is het ook hij die Jezus verloochent wanneer het echt spannend wordt. Uiteindelijk wordt hij een onverschrokken verkondiger van het geloof. Of neem Paulus, die evolueerde van christenvervolger tot ijverigste geloofsverspreider. Boeiende levens zijn zelden rechtlijnig.
Zoals de apostelen zijn ook wij zoekers. De zomer is een ideaal seizoen om een nieuwe etappe aan onze zoektocht toe te voegen. De zon nodigt uit om op stap te gaan, in eigen land of elders. We krijgen de kans om de schoonheid van kerken of kathedralen te (her)ontdekken, om stil te staan bij eeuwenoude christelijke kunst in tal van musea. Of misschien verkiest u de overrompelende pracht van de natuur? Van de Hagelandse heuvels over de bossen van de Ardennen tot de gletsjers van de Alpen, overal schuilt een stukje God voor wie zijn ogen de kost geeft. Een zomer lang krijgen we de kans ons over te geven aan verwondering en ontdekking.
Zonder handleiding, worstelend met losse planken en verdwaalde schroeven, krijgt het geloof vorm in het leven van wie daartoe openstaat. Het resultaat zien groeien en evolueren, van onze jeugd tot ons laatste uur, is een van de mooiste geschenken die het leven in petto heeft.

Lees meteen verder

Ik ben nog geen abonnee

Krijg 1 maand toegang
voor €5
OF

Word abonnee
voor €52
tot eind 2024

Registreer je hier