Twee weken geleden hielden we een pleidooi voor solidariteit in coronatijden. We beloofden dat Kerk & leven dat thema spoedig opnieuw zou oppikken. Deze week is het al zover. Twee keer buigen we ons over de vraag hoe de vaccinatiecampagne rechtvaardiger kan verlopen op mondiaal vlak. In onze opinierubriek brengen we een Tweespraak over de vraag of de patenten op coronavaccins moeten worden vrijgegeven. In een ander artikel geven we dan weer een podium aan de burgeractie Een vaccin voor iedereen, die geld inzamelt om armere landen aan coronavaccins te helpen.
Bij ons raast de vaccinatiecampagne als een hogesnelheidstrein door het land. Momenteel worden gemiddeld 150.000 prikken per dag gezet, meer dan één per seconde. Meer dan zeventig procent van de volwassen bevolking is inmiddels minstens één keer gevaccineerd. Vorige week bleek dat België het snelst vaccinerende land van de Europese Unie was, een feit dat opmerkelijk weinig media-aandacht kreeg. Slecht nieuws is nog altijd populairder dan goed nieuws, met uitzondering van Kerk & leven. Alweer een goede bestaansreden voor dit weekblad.
De vaccinatiebereidheid ligt erg hoog in ons land. Terwijl sommige landen kampen met hardnekkige fans van bizarre complottheorieën en groteske fantasieën over mogelijke gevaren, blijft de Belg nuchter en trekt zij of hij vastberaden naar het vaccinatiecentrum. Mooi zo. We zijn zelden chauvinistisch, maar nu mogen we best trots zijn op onszelf.
Nog een reden om trots te zijn: de vrijwilligers in onze vaccinatiecentra. Iedereen is vol lof over hun hartelijke en efficiënte inzet. Terecht. Wat is het toch fantastisch dat vele duizenden zich belangeloos inzetten voor elkaar. Eens te meer blijkt hoe cruciaal vrijwilligerswerk is voor een gezonde samenleving.
In eigen land loopt het dus prima en daar mogen we dankbaar om zijn. Precies daarom is het zo hemeltergend dat sommigen toch
Wat is het toch fantastisch dat vele duizenden zich belangeloos inzetten voor elkaar
blijven zeuren. Dan horen we: „Ik krijg het verkeerde vaccin, ik wil een ander merk.” Of: „Ik wil mijn vaccin een week vroeger, want ik wil op vakantie.” Echt waar? Gaan we dat soort ongemakken groter maken dan het succes van een goedlopende en solidaire vaccinatiecampagne? Ook in ons gezin doorkruist de vaccinatie eerder gemaakte vakantieplannen. Tja, dan korten we onze vakantie toch gewoon enkele dagen in. Wat is het belangrijkste, een goede gezondheid of op reis gaan? Laten we oog hebben voor de juiste prioriteiten in het leven.
Dat lukt des te beter wanneer we ook naar de rest van de wereld kijken. Wat wegen enkele vakantiedagen bij ons nu op tegen het uitblijven van een grootscheepse vaccinatie in armere landen? Reeds in december van vorig jaar, lang voor de vaccinatie hier op gang kwam, vroeg het Vaticaan aandacht voor een rechtvaardige visie op de patenten van coronavaccins. Vorige maand pleitte paus Franciscus voor een „universele toegang tot het vaccin en de tijdelijke opschorting van intellectuele eigendomsrechten”.
Minstens zo belangrijk is een faire verdeling van de vaccins die nu al worden geproduceerd. Dat maakt de actie Een vaccin voor iedereen zo bijzonder. De campagne groeide van onderuit, op initiatief van enkele mensen die hun christelijke overtuiging graag omzetten in daden. Zij bieden elke inwoner van ons land de kans financiële steun te geven aan COVAX, een internationaal vaccinatieprogramma dat streeft naar een betere verdeling van de beschikbare dosissen over de hele wereld. Het principe is eenvoudig: Belgen krijgen hun vaccin gratis, maar kunnen de geschatte kostprijs (of meer) doorstorten om vaccins te kopen voor minder fortuinlijke landen. Voorwaar een mooi gebaar aan het begin van een hopelijk zorgeloze zomervakantie.
De hele wereldbevolking kwam ongevraagd in een pandemie terecht. Nu krijgen we de kans er solidair weer bovenop te komen.