Kloosterwinkels schakelen over op onlineverkoop, maar gastenverblijven hebben geen alternatieve inkomsten
„We houden het hoofd boven water, maar we moeten oppassen.” De zusters clarissen in het Antwerpse Stabroek leven van de verkoop van handversierde kaarsen en boeken zowel als van een gastenverblijf met vijf kamers. „Dat laatste is al meer dan een jaar dicht. In onze villa kunnen we geen mensen ontvangen zonder risico voor onze twee oudere zusters”, zegt zusters-abdis Sabine. „Verkopen doen we nu via een webshop, die stilaan begint te lopen, maar we betaalden een firma om die op te zetten en kochten verzendingsmateriaal, dus voorlopig is de investering groter dan de opbrengst.”
Kleine, zelfbedruipende kloostergemeenschappen beleven door de coronapandemie een economisch spannende periode. Voor sommige activiteiten, zoals een gastenverblijf, bestaat geen alternatief inkomstenmodel. „Vorig jaar konden we korte tijd opengaan, maar slechts voor vier personen in plaats van dertig of veertig, terwijl we wel personeel betaalden”, vertelt zuster Hannah, priorin van de benedictinessen van priorin van Onze-Lieve-Vrouw van Bethanië in Loppem, in West-Vlaanderen. „We draaiden verlies, maar we deden het omdat we een verarming ervaren van ons charisma van de gastvrijheid. Het klopt voor ons niet dat er geen mensen aansluiten in de kapel of komen proeven van ons leven. Economisch hebben we het geluk dat we ook een internaat uitbaten, al draait dat al zowat het hele schooljaar op halve kracht en blijven ook daar de personeelskosten lopen. Dat alles beleven we echter in grote solidariteit met gezinnen die vandaag iets gelijkaardigs meemaken.”
Sommige gemeenschappen bleken zich onbedoeld goed voorbereid te hebben op de pandemie. „Wij openden al enkele maanden voor de eerste lockdown een webshop voor onze zeep en schoonmaakproducten, klaar voor waar we nog niets van wisten” zegt zuster Katharina, abdis van de trappistinnen in het Antwerpse Brecht. „Wij hadden toen net een aanbouw gerealiseerd met een nieuwe werkruimte om confituur te maken en koekjes te bakken”, zegt zuster José van Priorij Klaarland in het Limburgse Bocholt, eveneens trappistinnen. „Om die af te betalen, rekenden we op een forse groei. Toen kwam de klap, maar de nieuwe werkruimte bleek wel een absolute noodzaak om over te stappen naar onlineverkoop. Bestellingen stonden hier vroeger gewoon in de gang.”
Nochtans zag Priorij Klaarland een webwinkel aanvankelijk niet zitten. „Het leek ons al te onpersoonlijk, maar toen kregen we, midden in de eerste lockdown, toch een bestelling van een winkel die gesloten was, maar online verkocht”, zegt zuster José. „We draaiden bij. In juni was onze webshop er. Het bleek een goede zet, niet enkel economisch. De onlinebestellingen gaan gepaard met fijne contacten. Mensen vragen om gebed of laten via Facebook, waarmee we aarzelend begonnen, weten dat ze het waarderen dat we er zijn. We zouden het een jaar op proef doen, maar intussen kan niemand zich nog voorstellen dat we ermee stoppen.”
Ook voor de abdij Onze-Lieve-Vrouw van Nazareth in Brecht is de webshop een onomkeerbare evolutie. „Het zou economisch onverstandig zijn ermee te stoppen We vonden een nieuw publiek”, zegt zuster Katharina. „Tegelijk past het verzenden van pakjes, achter de schermen, eigenlijk beter bij onze levenswijze dan een winkel.”