Wie de tijd scant, verliest al eens zijn gedachtegang, maar vindt ten langen leste wat hij zoekt. Lukt dat niet meteen, dan kun je al zoekend schermen met je leeftijd of met de degen van de ironie. Lieven Tavernier (73) beheerst beide, want in zijn „kamertje” weet hij zich behaaglijk omringd door „dierbaren” als Elvis, Bob Dylan, Edith Piaf of Françoise Hardy en schrijvers als Nescio en Anton Tsjechov, ‘van oude menschen, de dingen, die voorbijgaan’.
– Hoe zou u uzelf omschrijven?
O jee. Dat is het vervelendste wat je mij kunt vragen. Het enige wat ik belangrijk vind, is wat ik doe. Het maken of het lesgeven indertijd.
– Ik zal u helpen. U bent een romanticus?
Ik ben alleszins zo gevormd. De romantiek is een zeer irrationele aanpak van de wereld. De poort staat open naar zeer veel: het onbewuste, het vage, de droom. Je moet echter in de realiteit leven om die andere Zeite binnen te …