„Wij hebben niet eens gehoord dat er een Heilige Geest bestaat.” Dat bekende een groepje christenen in Handelingen der Apostelen (19, 2), maar zelfs vandaag is niet iedereen beter vertrouwd met de Geest. Bij God als Vader kunnen we ons iets voorstellen en van Jezus, de Zoon, zijn er iconen, maar de Geest is moeilijker te vatten. Hij blijft vaak een „onbekende God” (Handelingen der Apostelen 17, 23).
Pinksteren wil ons helpen. Nu samen vieren nog niet mogelijk is, raken we alvast een stap vooruit met de Bijbellezingen van die dag. Het evangelie probeert iets op te roepen van wat de leerlingen overkwam na Jezus’ dood. Ze meenden dat op Golgotha alles in duigen was gevallen, maar plotseling gebeurt het onvoorstelbare. In een flits laat de verrezen Heer zich zien. Het is als een visioen. Jezus leeft. Hij spreekt de leerlingen toe. Zelfs hun verraad wil Hij vergeven. Er komt iets als een wolk van vreugde en vrede over hen. Ze worden herschapen met zijn nieuwe levensadem. Dat is de Geest. Het Latijn heet die spiritus, Gods adem die ons leven geeft (Johannes 20, 19-23).
De eerste Bijbellezing voor pinksterzondag is nog indrukwekkender. Lucas schrijft over het joodse Pinksteren dat de paascyclus op de vijftigste dag besluit, pentekostè in het Grieks en Pentecost in
„Gods Geest wil niet op de voorgrond treden, maar bezielt ons in alle discretie”
het Engels. Op de vijftigste dag viert het volk van Israël dat God de mensheid laat leven in een hechte verbondenheid met Hem. Daartoe schenkt Hij ons zijn eigen levensstijl van verbondenheid en rechtvaardigheid, tora in het Hebreeuws.
Precies op die feestdag van de gave van Gods Thora, komt Jezus’ Geest over zijn leerlingen. De pelgrims, die uit vele landen zijn samengestroomd in Jeruzalem, ontmoeten de enthousiaste apostelgroep en tot hun verbazing begrijpen ze elkaar, ieder in zijn eigen taal (Handelingen der Apostelen 2, 1-11). Er is vreugde en eensgezindheid. Christus’ Geest daalt neer op de berg van Sion, zoals eens de Thora op de berg Sinaï. De apostelen spreken een taal waarin de mensen God begrijpen. En blijkbaar begrijpen ze nu ook elkaar. Dat wijten ze aan de Heer die aanwezig is met zijn inspiratie.
Geen wonder dat we ons de Geest niet makkelijk kunnen voorstellen. Het gaat om God in ons. Dat was het geheim van Jezus: „God zalfde Jezus van Nazareth met de Heilige Geest en met kracht: Hij ging weldoende rond, want God was met Hem” (Handelingen der Apostelen 10, 38). Dat is ook het geheim van de christenen. We zijn gezalfd door zijn Geest. Het is als chrisma bij het vormsel: onzichtbaar, maar werkzaam als we ervoor openstaan. De Geest bezielt ons in alle discretie. Gods Geest wil niet op de voorgrond treden. Het is zijn vreugde dat we meer mens worden en meer medemens, ook in deze coronacrisis. De Franse bekeerling, Thierry Bizot, die Gods Geest ontdekte, verwoordt het mooi: „Ik geef het grif toe: ik ben opgelucht. Ik was bang dat ik verwijderd zou worden van de mensen die ik bemin, maar het tegendeel gebeurde. Ik adem nu ruimer en ben minder bedrukt. Niets aan te doen, ik voel me beter, sterker, rustiger, met meer liefde. En het beste moet nog komen.”