Springlevend

Standpunt

In lang vervlogen tijden, ergens in de tweede helft van de jaren 1970, stapten we in de meimaand jaarlijks met de hele lagere school naar het bedevaartsoord Onze-Lieve-Vrouw van Kerselare. Mogelijks zegt die naam u niets, behalve als u woont in de streek rond Oudenaarde. Dan is de kapel, een befaamd voorbeeld van het brutalisme van architect Juliaan Lampens, u ongetwijfeld bekend.
Van onze school was het in theorie een uur stappen, al moesten onze onderwijzers alle moeite van de wereld doen om een honderdtal makkelijk afgeleide jongens in het gareel te houden en tijdig ter plekke te krijgen. We trokken dwars door het centrum van Oudenaarde, dan de Schelde over om vervolgens te beginnen aan het zwaarste stuk, de beklimming van Edelareberg. Bovenop de heuvel lag, en ligt nog steeds, het bedevaartsoord.
Toegegeven, we hadden soms meer oog voor de aanlokkelijke kramen vol speelgoed en snoepgoed dan voor de eucharistieviering. Terugkeren zonder een doos lekkies, een lokale specialiteit, was sowieso een doodzonde. Ook de zogenoemde klakbommekes, een papieren lint dat je luid kon laten knallen, waren er zeer gegeerd. Achteraf gezien nogal ironisch voor een oord van vrede en gebed.
De voorbije dagen herbeleefde ik die herinneringen intens. Dat wijst er natuurlijk op dat ik ouder word, maar ook dat dit jaar anders is dan alle andere. Er zijn namelijk geen mariale bedevaarten, door de schuld van het vermaledijde coronavirus. Het is stil in Scherpenheuvel, Oostakker en al die plekken waar het nu zou moeten gonzen van de religieuze bedrijvigheid. Her en der zult u er een individuele gelovige spotten, maar groepen die te voet, per fiets of met de bus aankomen, zijn dit jaar niet te bespeuren. Ook Maria ontsnapt niet aan de pandemie.
In onze rubriek Beeld/spraak ziet u een foto die dat gevoel ironisch weergeeft. Ik trof het beeld Ze is er ook dit jaar, zij die altijd luistert, troost en sterkte biedt, voor ons een goed woordje doet op een boerderijwinkel in het Hageland en collega Erik Galle schreef er een passende tekst bij. Terecht besluit hij: „Bid maar tot haar, ze is aanwezig, bereikbaar zoals altijd.” Geen enkele lockdown hoeft u weg te houden bij Maria.
Dat ontdekken we ook in ons Dossier. „De liefde van vele gelovigen voor de Moeder Gods is te groot en laat zich niet kooien”, leest u daar. Zeker, de bedevaarten naar Lourdes zijn dit jaar geannuleerd. En zoals gezegd, zal het ook in onze binnenlandse bedevaartsoorden stil blijven. Toch hoeft de meimaand niet in mineur te verlopen. De menselijke creativiteit, die we de voorbije weken al zo vaak zagen, duikt ook hier weer op.
Geen regel verbiedt ons te bidden, een kaars te branden, even naar een nabije kapel te wandelen voor stilte en bezinning. In Meersel-Dreef kunt u desgewenst per e-mail een kaars laten aansteken, in Scherpenheuvel kunt u dat gewoon zelf gaan doen. En ook thuis kunt u Maria een plekje geven. „Gezegend zijn de woningen waar Maria wordt verwelkomd als gezinslid”, zegt Leo Palm, de rector van Banneux.
Het meest deugddoend was het doornemen van honderden lokale edities van Kerk & leven. Wat we daar aantroffen, leest u hier zelf. Overduidelijk blijkt dat Maria in de parochies springlevend is. Tal van lokale initiatieven timmeren aan een alternatieve meimaand, die even waardevol wordt als eender welke vorige editie. We hadden slechts plaats voor een korte bloemlezing, maar indien u zelf nog meer fijne voorbeelden kent van Mariaverering in coronatijden, mag u ons dat laten weten met een lezersbrief, of via een reactie op onze website of Facebookpagina.
Ze is er dus ook dit jaar, zij die altijd luistert, troost en sterkte biedt, voor ons een goed woordje doet. Een meimaand zonder Maria? Nee, dat is ondenkbaar. Dat laten we gewoon niet gebeuren.

Lees meteen verder

Ik ben nog geen abonnee

Krijg 1 maand toegang
voor €5
OF

Word abonnee
voor €52
tot eind 2024

Registreer je hier