De Oude Abdij in Drongen ligt er op een winterse donderdagochtend stoffig bij door werken. Wanneer we er aanbelanden, hebben Wauthier de Mahieu, jezuïet, antropoloog en geestelijk begeleider in de abdij, en David Nolens, filosoof, schrijver (van onder meer De kunst van het wachten) en nachtwacht in een centrum voor drugsverslaafden, elkaar al gevonden. Ze moesten toch niet te lang wachten, hopen we? Of is dat net iets positief? Al gauw doorbreekt ons gesprek de tijd.
Pater Wauthier overloopt één voor één de gedachten die hij op papier zette. „Wachten is een vorm van tijdsbeleving, die rekening houdt met de beperkingen die het leven in tijd en ruimte met zich meebrengen, namelijk met de afstand tussen het subject en het object van zijn verlangen”, klinkt het meteen filosofisch.
– Bestaan er diverse vormen van wachten?
David Nolens • In populaire hedendaagse vormen van meditatie en spiritualiteit lijkt het de bedoeling dat je wacht op ‘niets’, tot je ego en al …