Zijn ze welkom, maar dan toch vooral wanneer ze kaarsrecht en zwijgend op hun kerkstoel zitten? En zitten we te wachten tot ze al dan niet komen, of gaan we zelf naar hen toe? Kinderen kunnen leven brengen in een parochie, maar de eerste stap is niet aan hen.
Gezinsvakanties, lekeninitiatieven onder de vleugels van religieuze congregaties, maandelijkse bijeenkomsten met een programma voor klein en groot. Vinden gezinnen, en dus kinderen, hun plek in de Kerk in Vlaanderen niet in toenemende mate buiten de parochie? „Dat klopt, weliswaar niet enkel voor gezinnen”, zegt Annemie Dillen, voorzitter van de Interdiocesane Dienst voor Gezinspastoraal (IDGP) en verbonden aan de KU Leuven. „Liturgie en de sacramenten blijven echter een lokaal gegeven en ook die willen mensen beleven in verbondenheid. In g…