‘Ik ben een love junkie’

Bisdom Gent

Met humor en muziek brengt Fried Ringoot het verhaal van zijn kanker. Toch overheerst de kracht van de liefde

Fried Ringoot: „Liefde is de perfecte verslaving, toch?” © Fried Ringoot
Fried Ringoot: „Liefde is de perfecte verslaving, toch?” © Fried Ringoot

Een agressieve schildklierkanker en enkele complicaties maakten een abrupt einde aan de carrière van presentator en animator Fried Ringoot. In zijn rolstoel bestijgt hij sindsdien echter alle podia van België met de beklijvende voorstelling En...? Alles goed?, waarin pakkende liedjes en ontwapenende humor centraal staan.
– In uw voorstelling reikt u zelf de eerste vraag van dit interview aan: En? Alles goed?
Momenteel wel. Ik herstel van een ongeplande rugoperatie en ik maak me klaar voor een nieuwe ingreep over enkele weken, waarbij mijn blaas en mijn prostaat zullen worden verwijderd. Dat is het gevolg van de schildklierkanker die ik veertien jaar geleden overwon, maar die een rist gezondheidsproblemen inluidde waardoor ik in een rolstoel zit. Ondanks die kwalen rekenen mijn vrouw Anny en ik onszelf tot de gelukkigste mensen op aarde. We zien elkaar graag en we zijn gelukkig met veel kleine dingen. Van mijn situatie word je niet vrolijk, maar ik word elke ochtend dankbaar wakker omdat we er nog zijn.
– Waarom maakte u een voorstelling over dat thema?
Eigenlijk is „Alles goed?” een domme vraag. Natuurlijk is niet alles goed. Ik heb kanker, ik zit in een rolstoel, ik lig in het ziekenhuis en ik weet niet of ik morgen nog leef. Als ik zoiets antwoord, staan mensen meestal met de mond vol tanden en dat vind ik wel grappig. Ik daag ze een beetje uit op die manier. Natuurlijk mag je die vraag stellen, maar dan moet het oprecht zijn en gevolgd door „Vertel eens”.
Ik werkte eens samen met een zangeres, Tyana. Zij was toen 24 en haar beste vriendin was terminaal ziek. Ze was zenuwachtig toen ze haar vriendin nog eens ging bezoeken en ze zei me dat ze niet wist wat ze moest zeggen. „Je hebt het juist gezegd!”, riep ik uit. „Ga naar binnen, zeg dat je niet weet wat je moet zeggen en wees eerlijk.” Ze deed dat en vertelde me achteraf dat het de twee mooiste uren van haar leven waren geweest. Dat verbaast me niet. In zulke omstandigheden weet niemand wat zeggen, terwijl het zo simpel is: „Vertel eens.”
– In uw voorstelling wordt veel gelachen terwijl kanker niet om te lachen is. Waar schuilt de humor?
In de zelfrelativering. Hoe cynischer, hoe liever, maar dan zonder te choqueren. Die instelling hielp mijn vrouw en ik enorm bij het verwerken van tegenslagen. Vroeger was „‘Alles goed?’ is eigenlijk een domme vraag. ‘Vertel eens’ is beter” de ondertitel van de voorstelling Maar wat rijmt er in ’s hemelsnaam op kanker?. Dat komt letterlijk uit een moment waarop wij allebei de slappe lach hadden toen het ontzettend slecht met me ging. We verzonnen toen allerlei slogans over mijn situatie, zoals „Van kanker word je slanker”. Wat hebben we toen gelachen! En even later huilden we allebei onbedaarlijk. Het ligt verwonderlijk dicht bij elkaar. We hebben dan ook twee opties: je wentelen in zelfbeklag en je afvragen waarom het jou moet overkomen of ergens de lol van inzien. Van het eerste word je niet gelukkig, het tweede maakt het tenminste wat draaglijker. Dankzij de voorstelling kan ik alles meer relativeren en dat blijkt ook uit de reacties van het publiek. Na afloop kun je er opnieuw tegen. Je kunt voort.
– Waarheen?
Voortgaan betekent aanvaarden wat er gebeurt. Er is veel dat ik niet meer kan, maar er is nog meer dat ik wel kan. Ik heb altijd een doel. Stel dat ik er ooit mee stop omdat het me lichamelijk te zwaar wordt, dan wil ik boeken schrijven en muziek maken voor andere artiesten. Dat zijn grootse plannen die ik echter van thuis uit kan waarmaken, maar ik kijk er eveneens naar uit om morgen een pannenkoek te eten met onze buurvrouw. Anny en ik hebben beslist om meer van het leven te genieten, meer te reizen ook. Ook dat is een doel en een doel is belangrijk.
– Waarom blijft u dan nog optreden?
Ik vind het heerlijk om mensen een goed gevoel te geven. Daar word ik zelf beter van. Waarom denk je dat ik op een podium sta? Omdat ik het graag doe. Omdat ik geniet van de aandacht en de liefde. Ik ben een love junkie, net als alle andere artiesten. Wij willen dat mensen naar ons toe komen en ons bedanken voor wat we voor hen betekenen. Ik weet drommels goed wat ik kan betekenen voor de fans. Aan het begin van de voorstelling is het soms wat onwennig, maar na enkele minuten sluit de cocon zich en dan overheerst liefde. Dat moment is haast tastbaar. Het is het moment waarop ik vraag om elkaar eens wat vaker vast te pakken en het publiek gaat er wat meer ontspannen bij zitten. Je voelt dat die mensen daar nood aan hebben en ik hou ervan om dat mogelijk te maken. Dat houdt me recht. Ik hou van mensen en van het leven. Alles draait om graag zien. Nogmaals, ik ben een love junkie en ik vind dat iedereen dat moet zijn. Liefde is de perfecte verslaving, toch?

Lees meteen verder

Ik ben nog geen abonnee

Krijg 1 maand toegang
voor €5
OF

Word abonnee
voor €52
tot eind 2024

Registreer je hier