Ingewikkeld

Standpunt

”In de rubriek Klapstoel zoeken we week na week een boeiende gesprekspartner, meestal een christen, altijd iemand die iets waardevols te vertellen heeft. Vandaag klappen we onze stoel open voor godsdienstleerkracht Karen Knaepen, vorige week maakte u kennis met gelovig bankier Eric Holterhues. Beiden serveren een boodschap die de lezer aan het denken zet.
Holterhues deed dat met een pleidooi voor „een heerlijke ingewikkeldheid”. Leven we dan niet in tijden die al ingewikkeld genoeg zijn? Zeker, en precies daarom is zijn pleidooi op zijn plaats. Hoe verleidelijk is het te luisteren naar volksmenners die beweren dat de wereld simpel is? Alles is wit of zwart. Wie niet voor ons is, is tegen ons. Er is wij en er is zij. Je bent zus of je bent zo. Bij dergelijke lieden is weinig ruimte voor de complexiteit van het leven.
Nee, doe mij maar Holterhues die met twee voeten in die complexiteit gaat staan. Ook in zijn geloof. Dat gevoel kennen we toch allemaal? De ene keer geloven we rotsvast, het andere moment twijfelen we. We gaan op zondag naar de kerk en bidden er de geloofsbelijdenis, maar we voelen ons ongemakkelijk bij sommige formuleringen. We noemen ons met overtuiging katholiek, maar een deel van de leer zint ons niet. We koesteren belangrijke principes, maar in de praktijk stappen we daar al eens van af. Onze Kerk is ons dierbaar, maar soms willen we tegen haar strijden met alles wat we in ons hebben.
Dat bevestigt ook Karen Knaepen: „Ze voelen dat het ook bij mij een zoektocht is. Dat ik durf te twijfelen of het durf in vraag te stellen, is voor sommigen nodig om dat te zien. Dat mag.” Knaepen is een overtuigd christen, maar haar klas zit vol moslims, met af en toe een Jehova’s getuige of een evangelical. Het is in die complexiteit dat ze vertelt over haar geloof, niet in een – onbestaande – eenvoudige wereld.
Aantrekking en afstoting wonen onder hetzelfde dak. Vergelijk Geloven is een overtuiging koesteren, dat kan nooit eenvoudig zijn het met uw dagelijkse leven. Niets is u meer dierbaar dan uw partner en uw kinderen, en toch zijn er momenten dat ze u het bloed onder de nagels vandaan halen. U houdt van uw werk, maar op sommige momenten wenst u uw collega’s naar de maan. U bent gehecht aan uw huis en uw buurt, maar af en toe droomt u ervan te verhuizen naar de andere kant van de wereld. Alles wat u dierbaar is, roept soms ergernis, frustratie, ja soms zelfs afschuw op. Dat contrast hoort gewoon bij de complexiteit van het leven.
Zijn we dan slechte mensen? Hypocrieten? Lauwe christenen? Nee, we zijn voluit mens. In ons gebrek aan consequentie erkennen we dat het echte leven ingewikkeld is. „In die spanning staan is heilzaam”, zegt Holterhues daarover. U moet hen dus niet benijden, de gelovigen – christenen of anderen – die zich rigoureus aan een reeks regeltjes houden en zich daarbij verheven voelen boven anderen. Hun geloof stelt niet veel voor. Karen Knaepen laat Jezus zeggen: „Mannekes, hou iets minder vast aan het regeltje en kijk wat de bedoeling is.”
Geloven is een overtuiging koesteren. Dat kan nooit eenvoudig zijn. Altijd duiken er vragen op zonder simpele antwoorden. Het evangelie biedt soms antwoorden, maar even vaak nieuwe twijfels. Een oude wijsheid zegt: een gek kan meer vragen stellen dan duizend wijzen kunnen beantwoorden. Dan ben ik liever de gek dan de wijze. De betonnen muren van een onwrikbare en alleswetende ideologie, politiek of levensbeschouwelijk, die ons ontslaat van eigen keuzes, passen niet bij een gelovig leven. De ignatiaanse onderscheiding van de jezuïeten, de moeizame zoektocht naar goede keuzes, telkens opnieuw, is zoveel rijker.
Het mooie is dat we er als gelovige nooit alleen voor staan. We kunnen bij elkaar te rade gaan, vormen samen kerkgemeenschap, met eeuwen traditie. Dat helpt ons door de bomen het bos te zien. Het leven is ingewikkeld, maar we mogen allen elkaars gids zijn.”

Lees meteen verder

Ik ben nog geen abonnee

Krijg 1 maand toegang
voor €5
OF

Word abonnee
voor €52
tot eind 2024

Registreer je hier