woensdag 12 juni 2019
Koersel | Zoals poëzie zich wel in verzen en strofen schikt, maar zelden echt de regels volgt, zo kent ook de rouw geen vast stramien. De rouw ritmeert soms onvermijdelijk elk spreken, schuilt soms ongezien tussen levenslustige lijnen, dendert soms onverwacht dwars door een dagelijks refrein. Poëzie op het kerkhof van de parochiale werkgroep Rouwende Mensen Nabij in Koersel laat de liefde ondanks de leegte elk jaar klinken tussen de graven. Soms rijmen ze even, een afgesloten leven en een dat …