”Toen ik een prille tiener was, vond ik mijn ouders saaie mensen. In het weekend gingen ze namelijk graag wandelen. Dat leek me toen de meest slaapverwekkende vrijetijdsbesteding die ik kon bedenken. Ondertussen ben ik ouder dan zij toen waren en gaan mijn vrouw en ik zelf graag wandelen. Mijn kinderen vinden ons vast saaie mensen. Uiteraard hebben ze gelijk, zoals ook hun kinderen ooit gelijk zullen hebben.
Niettemin hou ik van wandelen. Alles wat ik te voet kan doen, doe ik te voet. Van goede voornemens rond nieuwjaar hou ik niet, maar tijdens de vasten probeer ik wel steevast mijn leven een beetje te beteren. Zonder evenwel te overdrijven, u weet hoe dat gaat. Enkele jaren geleden was wandelen mijn vastenactie. Elke avond gingen mijn vrouw en ik wandelen, veertig dagen lang. En kijk, we zijn het sindsdien gewoon blijven doen. Wanneer de avond valt, weten de mensen in onze buurt: daar zijn die twee weer.
Zonder het te beseffen, zijn we daarmee zelfs hip geworden. Wandelen schijnt namelijk helemaal ‘in’ te zijn. Het valt tegenwoordig niet mee om nog gewoon ouderwets te zijn.
Hoe dan ook, wandelen is gezond voor lichaam en geest. Huisartsen en gezondheidsexperts raden het steeds vaker aan. Even googelen en een Nederlandse gezondheidssite lacht me al toe: „Wandelen is goed voor alles. Je hart, bloedvaten, bloeddruk, cholesterol, botten en spieren, gewicht en geheugen, ze gaan er allemaal op vooruit. En niet te vergeten: je humeur wordt er beter van.” Elders lees ik dat het goed is voor de spijsvertering en dat je er ’s avonds beter van slaapt. Ondertussen verbrand je ook calorieën.
Wat de mens al een paar honderdduizend jaar spontaan doet, doen we dus nu omdat specialisten het ons zeggen: onze benen gebruiken om ons te verplaatsen. Een meer natuurlijke vorm van bewegen bestaat niet.
Ik
Het christendom begon te voet aan zijn tocht. De blijde boodschap verspreid je best in een gezapig tempo
voeg er graag nog twee motieven aan toe. Wandelen is goed voor wie graag opmerkzaam door het leven gaat. Vroeger greep ik vaker naar de fiets voor een ommetje in de streek. Met de fiets ga je sneller vooruit en kom je verder. Toch verkies ik tegenwoordig mijn wandelschoenen. Te voet merk je immers meer op. Je ziet, ruikt en hoort de dingen om je heen, je blijft makkelijker stilstaan bij de dingen om je heen. Wat je aan snelheid verliest, win je aan indrukken.
Bovendien is wandelen geschikter voor ontmoetingen. Kruis je iemand op de fiets, dan ben je hem of haar al voorbij voor je er erg in hebt. Te voet blijf je staan, is er tijd voor een praatje. Onze voormalige pastoor, die intussen vicaris is (we moeten het bisdom ook iets gunnen, nietwaar), doet veel van zijn verplaatsingen te voet. Dat is een bewuste keuze, vertelde hij me ooit. Op die manier loopt hij voortdurend mensen tegen het lijf en maakt hij spontaan tijd voor hen. Dat ik dat weet, bewijst zijn gelijk, want hij vertelde het me toen we elkaar te voet ontmoetten.
Dat hoor je ook bij pelgrims. Het is niet de eindbestemming waarover ze vertellen, het zijn de ontmoetingen onderweg. Christus en zijn apostelen trokken destijds ook te voet rond. Veel keuze hadden ze niet, gemotoriseerde voertuigen en fietsen bestonden niet, paarden waren voor rijke mensen. Onderweg konden ze getuigen over hun geloof. Het christendom begon dus te voet aan zijn lange tocht en dat mag ons niet verwonderen. De blijde boodschap verspreid je best in een gezapig tempo, met tijd voor elkaar.
In 2019 hoop ik dus opnieuw wandelend door het leven te gaan. Ik kan het u warm aanbevelen. Tijd om het hoofd leeg te maken, met gratis beweging, licht en lucht. O ja, volgens het tijdschrift Feeling is wandelen ook goed voor het libido. Zeg niet dat we u niet verwittigd hadden.”