Helemaal aan het begin van zijn boek vertelt Antoon Arens dat het Jezus’ aandacht voor lijdende en uitgerangeerde mensen was die hem hielp „de sprong van het geloof te maken”. Of hij dat kan toelichten? „Zoiets zet je met gemak op papier”, zegt hij. „Dan is het goed om opnieuw aan het denken gezet te worden. Ik ervaar dat smaak krijgen in het geloof je overkomt, dankzij mensen die het je aanreiken en dankzij het diepe verlangen dat we allemaal delen.”
– Waar verlangen we dan naar?
Naar volheid van leven. Het Hebreeuwse sjalom drukt het goed uit. Het is niet enkel de afwezigheid van conflict, maar ook het ten diepste in harmonie zijn. Bij mij sloot het evangelie aan bij dat zoeken. Als jongere leerde ik dat Jezus steeds in de weer was voor hen van wie het geluk aan diggelen lag. Ik begreep dat niet het wonderbaarlijke de kern is van de genezingsverhalen, maar het nieuwe leven dat Jezus hun, levende doden, gaf. Hij had daar m…