Ruimte geven

Standpunt

”Zomerinterviews hebben het nadeel dat ze soms in de plooien van de tijd verdwijnen. Met de zon boven het hoofd en de voeten in het water hebben we andere prioriteiten dan het verorberen van ernstige artikels in kranten of weekbladen. Nochtans is het vaak in de zomer dat redacties ruimte maken voor interviews die een verhaal vertellen dat op andere momenten bedolven raakt onder de lawine aan nieuwsberichten die de hedendaagse mens teistert.
Een dikke week geleden bracht de krant De Morgen een diepgravend interview met mgr. Johan Bonny, de bisschop van Antwerpen. Zeven bladzijden lang ging die geen onderwerp uit de weg. Zo gaat hij lijnrecht in tegen het harde discours over migratie en de gratuite stelling dat de integratie is mislukt. Opmerkelijk is ook de passage waarin hij een lans breekt voor meer regionale diversiteit in de wereldkerk. Daarmee bedoelt hij dat ingrijpende veranderingen niet noodzakelijk in de hele Kerk tegelijk moeten worden doorgevoerd, maar kunnen worden afgestemd op de noden van landen of continenten.
Dat is een verstandige en toekomstgerichte visie. Dat de Kerk een strak georganiseerde, wereldwijde structuur heeft met één universeel geldende leer, is immers niet enkel haar sterkte, het is tegelijk haar zwakte. Het maakt van de Kerk een helder instituut (in vergelijking met het sterk versnipperde protestantisme), maar ook een logge olietanker die niet doeltreffend reageert op veranderende situaties en noden.
Mgr. Bonny pleit bijvoorbeeld voor het tot priester wijden van gehuwde mannen in regio’s die daarop zitten te wachten. West-Europa is beslist zo’n regio, maar ook in het Amazonegebied in Zuid-Amerika is er een duidelijke vraag naar. Landen en werelddelen die dat niet zien zitten, hoeven er niet in mee te gaan, waardoor de patstelling die nu al decennia bestaat kan worden doorbroken.
Ook een vorm van kerkelijke erkenning voor koppels Jonge mensen, met grote honger naar zingeving, lopen de kerkdeur voorbij van hetzelfde geslacht, een idee dat ook aartsbisschop Jozef De Kesel recentelijk aftoetste, lijkt in dezelfde categorie thuis te horen. In de wereldkerk maakt dat voorstel geen schijn van kans, maar in Europa zou het voor veel holebi’s een belangrijke erkenning kunnen zijn van de waarde van hun duurzame relatie.
Het kerkdebat moet natuurlijk over veel meer gaan dan over celibaat en holebi’s, in zekere zin zijn dat zelfs cliché-onderwerpen geworden. Niettemin is het belangrijk dat erover wordt gesproken, met grote vrijheid voor zowel het verstand als het hart. De idee dat alle katholieken wereldwijd over elk onderwerp precies hetzelfde moeten denken is achterhaald en niet langer houdbaar. Interessanter is de vraag welke kern van ons geloof we absoluut gemeenschappelijk moeten koesteren en welke aspecten van onze kerk- en geloofsbeleving meer vrijheid en variatie aankunnen.
Katholieken moeten elkaar wereldwijd meer ruimte gunnen, minder in een verstikkende houdgreep houden. Alleen zo kunnen we een proces doorbreken dat vandaag de westerse Kerk langzaam wurgt. De gapende kloof tussen Kerk en samenleving maakt vele gelovigen ongelukkig, kerkleiders inbegrepen. Jonge mensen, met grote honger naar zingeving, lopen daardoor de kerkdeur voorbij nog vóór ze het geloof hebben kunnen verkennen. Gekluisterd door kwesties die niet essentieel zijn, kunnen we het essentiële niet langer doorgeven.
De bewering van tegenstanders dat de Kerk dan al haar principes zal laten varen en zich zal schikken naar de grillen van de moderne samenleving is flauw. Niemand vraagt dat. Tussen het versteend vasthouden aan een oud wereldbeeld en het loslaten van alle waarden ligt heus nog een hemelsbrede waaier aan mogelijkheden. Met een beetje meer ademruimte kunnen we echt wel een weg vinden die trouw blijft aan het evangelie en waarop we tegelijk met twee voeten in de realiteit stappen.”

Lees meteen verder

Ik ben nog geen abonnee

Krijg 1 maand toegang
voor €5
OF

Word abonnee
voor €52
tot eind 2024

Registreer je hier