Hij is een stadskind, maar bracht van kleins af zijn vakanties door op de boerderij van familie en later in Frankrijk, om zijn Frans bij te schaven. „Daar ontdekte ik de natuur als een harmonieus geheel”, vertelt Bart Bode. „Daar ligt de kiem van mijn liefde voor de schepping.” Toch koos hij niet voor het boerenleven, maar toog hij aan de slag bij Broederlijk Delen en ODE, de Organisatie voor Duurzame Energie Vlaanderen. „Ik wil het verschil maken.”
– In 2005 stond u mee aan de wieg van Ecokerk. Zopas werd u er benoemd tot voorzitter. Een verrassing of een logisch vervolg?
Het voelt als thuiskomen. In de studiedienst van Broederlijk Delen was duurzame ontwikkeling mijn ding. Van daaruit werd ik afgevaardigd in de werkgroep van Rechtvaardigheid en Vrede, die met het fiat van onze bisschoppen Ecokerk oprichtte, om na te denken over de kerkelijke inzet op ecologisch vlak. En ja, er was het conciliaire proces en intussen is S…