”Op bijna elk moment van de dag, het jaar rond, vinden we in onze buurt winkels die voedsel verkopen. Het aanbod is altijd overweldigend. Bakken vol groenten en fruit, lange koelkasten met vlees, vis en zuivel, rekken vol droge voeding of blikvoer. De keuze is eindeloos. Nooit zegt de winkelier: „Excuus, maar door de mislukte oogst verkopen we de komende maanden geen voedsel”. Beseffen we wel hoe verwend de hedendaagse westerse mens is op het vlak van voedselzekerheid? Enkel wie de oorlog meemaakte of in armoede leeft, weet nog wat voedselschaarste is.
De kruidenier verkoopt vijf soorten aardappelen, diverse variëteiten van tomaten of appels, kleine wortels of grote, bio of conventioneel. Bij de bakker kiezen we uit wit, boerenbruin, zevengranen, volkoren, spelt… De toonbank van de slager is amper groot genoeg om zijn assortiment tentoon te spreiden. Keuze zat. Overvloed is zo gewoon geworden, dat we er geen seconde meer bij stilstaan.
Tegelijk worstelt de moderne mens met voedsel. Overgewicht is een plaag geworden. Velen eten te eenzijdig, verorberen dagelijks verwerkte eetwaren. Snacks, kant-en-klare maaltijden, snoep- en suikergoed, industrieel gefabriceerd voedsel van twijfelachtige kwaliteit – het is overal om ons heen. Reclame schreeuwt ons toe dat we deze frisdrank of die chips nodig hebben om cool te zijn. Waarna we ons schuldig voelen over wat we nu weer allemaal naar binnen speelden.
De tegenbeweging komt op gang. Mensen gaan opnieuw op het ritme van de seizoenen leven, kopen voedsel rechtstreeks bij de producent of kweken zelf hun groenten. Er wordt in onze huizen weer brood gebakken en jam gemaakt, groenten worden zelf gefermenteerd en yoghurt zelf gemaakt. We willen weten waar ons voedsel vandaan komt, of het ecologisch en gezond is, of koeien en varkens goed worden behandeld,
Broederlijk Delen vraagt niet enkel uw steun, maar wil u ook aan het denken zetten
of de producent wel een faire prijs krijgt. Biologische producten zijn in de mode, we (her)ontdekken dat rauwmelkse kaas lekkerder is, dat witlof uit de volle grond ook voller smaakt.
Die toenemende aandacht voor gezond, lekker, ecologisch en eerlijk eten is een goede zaak. Voeding moet meer zijn dan calorieën opnemen, dan zaken in onze mond proppen waarmee we weer even voort kunnen. We moeten niet terug naar een geromantiseerd verleden, maar een gezonde dosis bewustzijn is broodnodig.
Daarom is de campagne van Broederlijk Delen dit jaar verfrissend. De ngo vraagt niet louter om financiële steun, maar wil u aan het denken zetten. Terwijl u bijdraagt aan de voedselzekerheid van Ugandese boeren, staat u best ook even stil bij uw eigen voedingspatroon.
In ons Dossier leert u dat veel Ugandezen (en bij uitbreiding tal van mensen uit het Zuiden) veel minder dan wij toegang hebben tot voedsel, laat staan gevarieerd voedsel. Te weinig eten en te eenzijdig eten is voor miljoenen mensen in de wereld een bedreiging. Een mislukte oogst, een gewapend conflict of een schommeling van prijzen op de wereldmarkt kan voor hen uitmonden in een persoonlijke drama.
Ook onze levensstijl heeft invloed op levens hier ver vandaan. De klimaatverandering bedreigt de landbouw in het Zuiden, producten die wij importeren of exporteren kunnen daar de voedselketen ontwrichten. Op onze wereldbol is alles met alles verbonden.
„Help honger de wereld uit”, vraagt Broederlijk Delen ons. Dat is en blijft een nobele oproep, beslist de moeite waard om aan mee te werken. Dat we dat niet uitsluitend doen door geld te geven, maar ook door onze eigen levensstijl te evalueren, maakt deze campagne nog meer de moeite waard. Als we het verstandig aanpakken, wint iedereen. Een beter motief is amper denkbaar.”